Απαγωγή (Secuestro)

5.2.21

Η Πατρίτσια ντε Λούκας (Μπλάνκα Πορτίγιο), μία κορυφαία δικηγόρος, βλέπει τη ζωή της να μετατρέπεται σε εφιάλτη, όταν ο κωφάλαλος γιος της Βίκτορ εξαφανίζεται από το σχολείο χωρίς κανένα ίχνος. Λίγες ώρες μετά, το παιδί εμφανίζεται γεμάτο μώλωπες και καταϊδρωμένο, ισχυριζόμενο πως το απήγαγε ένας άντρας, από τα χέρια του οποίου κατάφερε να δραπετεύσει. Η αστυνομία κινητοποιείται και αφού δείξει φωτογραφίες υπόπτων στον μικρό Βίκτορ, ο κύριος ύποπτος συλλαμβάνεται. Ωστόσο, τα αποδεικτικά στοιχεία δεν είναι ακλόνητα και ο υποτιθέμενος απαγωγέας αφήνεται ελεύθερος από την αστυνομία. Η Πατρίσια, φοβισμένη για την ασφάλεια του γιου της, παρασύρεται και υποκύπτει, ως μητέρα, σε κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ πριν: παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια της. Η κατάσταση κλιμακώνεται εκτός ελέγχου και οι συνέπειες είναι απρόβλεπτες…

Τι να πει κανείς γι' αυτήν την ταινία; Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος στα καλύτερά του! Αν και την έχουν κατατάξει στην κατηγορία των θρίλερ, θα έλεγα πως είναι πολύ περισσότερο μία ταινία περιπέτειας και αγωνίας. Έχοντας ήδη δει ταινίες που υπογράφει ο Oriol Paulo (συγκεκριμένα το El cuerpo και ο Αόρατος επισκέπτης), ήμουν σίγουρη ότι ούτε η Απαγωγή θα με απογοήτευε. Και αν θέλω να είμαι πιο σαφής, όχι απλώς δε με απογοήτευσε, αλλά μετά από αυτές τις ταινιάρες είμαι σε φάση "Θέλω κι άλλο!".

Ένα μικρό αγόρι βρίσκεται στη μέση ενός ερημικού δρόμου ματωμένο και φαίνεται χαμένο. Πώς βρέθηκε εκεί και πώς χτυπήθηκε; Έτσι ξεκινάνε όλα. Πολλή αγωνία, πολύ συναίσθημα (ιδιαίτερα η αγάπη της μητέρας προς το παιδί της), και απανωτά plot twist. Ενώ ο θεατής ξεκινάει κάνοντας κάποιες εικασίες για το τι συνέβη στο αγόρι, η πλοκή οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα και καταλήγει στην αλήθεια που είναι εντελώς διαφορετική.

Πρόκειται για μια ταινία που, δίχως άλλο, αξίζει να παρακολουθηθεί από τους λάτρεις του είδους, αλλά ακόμα και να σπάσει κάθε προκατάληψη απέναντι στις μη-αγγλόφωνες παραγωγές.