Octobers Lover

Κοιμήσου ήσυχη, Κατερίνα

Ο επιθεωρητής Κουρτ Πόσσμπεργκ, της Υπηρεσίας Διώξεως του Εγκλήματος της Στουτγκάρδης, ποτέ δε φανταζόταν πως αυτή η μικρούλα Κατερίνε Μπουχμπέργκερ, που βρέθηκε απαγχονισμένη μέσα στον κήπο Μπεργκ, θα τον έφερνε αναγκαστικά πίσω στην αλησμόνητη Χαϊδελβέργη, όπου, πριν δέκα χρόνια, πάνω σε μια αισθηματική κρίση – εξ αιτίας μιας συμφοιτήτριάς του, της Ελίζαμπετ Σέντλερ – εγκατέλειψε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο. Κι όταν, λίγο αργότερα, θα τύχει να πληροφορηθεί – απ' τον Έλμαρ Ρέντεριχ, από τον τόσο «ανθρώπινο» φύλακα των νεκρών – πως η μικρούλα Κατερίνε ήταν έγκυος έξι μηνών, τότε πια ο Κουρτ Πόσσμπεργκ, δε θα μπορέσει να μη δώσει την υπόσχεση πως θα εκδικηθεί οπωσδήποτε τον άδικο θάνατο αυτής της μικρής άγνωστης, που ωστόσο του είναι συγχρόνως και τόσο οικεία.

Όταν όμως φτάνει στη Χαϊδελβέργη, όπου έχει τόσες και τόσες αναμνήσεις, προσπαθώντας να βρει ένα «νήμα» που θα τον οδηγήσει σωστά προς το πρόσωπο και το περιβάλλον του δολοφόνου, βρίσκεται ξαφνικά ανάμεσα στον παλιό του «κύκλου» και διαπιστώνει πως όλοι έχουν στόματα κλειστά, σφραγισμένα. Μια συνωμοσία σιωπής των κυκλώνει.

(από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο)

Το «Κοιμήσου ήσυχη, Κατερίνα» είναι ένα από τα αμέτρητα βιβλία που περιμένουν αδιάβαστα στη βιβλιοθήκη μου εδώ και καιρό, μιας και τον τελευταίο χρόνο είχα κάποια αποχή από το διάβασμα. Και όταν λέω “αποχή από το διάβασμα”, εννοώ από τη λογοτεχνία, καθώς είχα κατά τα άλλα αρκετό διάβασμα σε ακαδημαϊκό και επαγγελματικό επίπεδο. Μπορώ να πω με μεγάλη υπερηφάνεια πως το 2020 κατάφερα να ολοκληρώσω πολλούς κύκλους ακαδημαϊκά, επομένως δε μετανιώνω που η λογοτεχνία έμεινε κάπως πίσω. Ούτως ή άλλως, το επάγγελμά μου απαιτεί διαρκές και δια βίου διάβασμα για κατάρτιση, γι' αυτό το λόγο δεν μπορώ να πω ακριβώς ότι “δε διαβάζω”.

Πρόκειται, λοιπόν, για ένα πολύ χαριτωμένο βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο επιθεωρητής Κουρτ Πόσσμπεργκ αντιμετωπίζεται με κάποια επιφύλαξη από τους συναδέλφους του, αλλά εκείνος ζει το δικό του προσωπικό δράμα όντας ακόμα ερωτευμένος με την Ελίζαμπετ, μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια. Όταν η υπόθεση της δολοφονίας της Κατερίνε τον αναγκάζει να επισκεφτεί τη Χαϊδελβέργη για έρευνα, ο Κουρτ έρχεται αντιμέτωπος όχι μόνο με τον κύκλο των συμφοιτητών του, αλλά και με την ίδια την Ελίζαμπετ που είναι πλέον παντρεμένη με τον Βίλλυ Άιχελ. Προσπαθώντας να δαμάσει τα γλυκόπικρα συναισθήματά του αναμειγμένα με την έντονη νοσταλγία του παρελθόντος, ο Κουρτ είναι επιφορτισμένος να ερευνήσει και να αποκαλύψει τον δολοφόνο της Κατερίνε μέσα από μια σειρά ατυχών γεγονότων. Όπως φαίνεται, όλοι γνωρίζουν τον δολοφόνο αλλά κανένας δε μιλάει και, με τα τόσο ισχυρά μέσα που διαθέτουν οι άνθρωποι της υψηλής κάστας, ο Κουρτ πέφτει συνεχώς πάνω σε τοίχο. Θα ανακαλύψει τελικά τον δολοφόνο; Και θα είναι όντως αυτός που υποψιάζεται;

Σε αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης ζει μαζί με τον επιθεωρητή την ίδια αγωνία, ενώ τα πλοτ τουίστ διαδέχονται το ένα το άλλο. Μαζί με το αστυνομικό ενδιαφέρον που θα κινηθεί στον αναγνώστη, είναι σίγουρο πως τα τρυφερά αισθήματα και η αφοσίωση του Κουρτ προς την Ελίζαμπετ θα συγκινήσουν και τις πιο δύσκολες καρδιές. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο σε αυτό το έργο είναι η αίσθηση των παλιών καιρών. Είναι ένα κλασικό βιβλίο στις αρχές της δεκαετίας του 1970 που σε ταξιδεύει στον χρόνο, κάτι που προσωπικά με ξετρελαίνει.