Σαββατοκύριακο στην παραθαλάσσια νότια Πελοπόννησο
23.7.20
Θα
ξέρεις ήδη ότι είμαι άνθρωπος που λατρεύω κάθε είδους αποδράσεις από την
καθημερινότητα. Γι’ αυτό και είμαι τόσο, μα τόσο ενθουσιασμένη καθώς γράφω τη
σημερινή ανάρτηση, καθώς το σαββατοκύριακο που πέρασε είχα μία εκπληκτική εμπειρία!
Ναι, ναι, καλά κατάλαβες, το προηγούμενο σαββατοκύριακο πραγματοποιήσαμε μία υπέροχη
εκδρομή. Ο ενθουσιασμός μου εντείνεται ακόμα περισσότερο για δύο λόγους: πρώτον,
αυτή η εκδρομή ήταν δώρο – έκπληξη, και δεύτερον, ο προορισμός ήταν μέρη της
Πελοποννήσου που δεν είχα ξαναπάει.
Σάββατο
πρωί φορτώσαμε τα πράγματα και βάλαμε μπρος... με πρώτη στάση τη Χώρα. Η Χώρα
είναι ένα πολύ όμορφο χωριό της Μεσσηνίας, στο οποίο δε μείναμε πολλή ώρα, όμως
υποσχεθήκαμε πως θα το επισκεφθούμε ξανά και κατά προτίμηση χειμερινούς μήνες.
Εν συνεχεία, οδηγήσαμε προς τη Βοϊδοκοιλιά. Πρόκειται για μια εκπληκτικής ομορφιάς
παραλία με άμμο, και μάλιστα είναι μία από τις ομορφότερες παραλίες της Μεσογείου.
Χαρακτηριστικό είναι το σχήμα της που παίρνει τη μορφή του γράμματος Ω, ενώ δεν
μπορεί κανείς να παραλείψει το μαγευτικό χρώμα των νερών της. Κι αφού απολαύσαμε
το μπάνιο μας κάτω από τον ζεστό ήλιο (και μας άνοιξε η όρεξη), φύγαμε για την
Πύλο.
Η
Πύλος, με παλαιότερη (από τους Ενετούς) ονομασία “Ναυαρίνο”, είναι μία πολύ χαριτωμένη
παραθαλάσσια κωμόπολη. Θαυμάσαμε την όμορφη θέα της πόλης γύρω από το λιμάνι,
ενώ παρατηρήσαμε πως η Πύλος διαθέτει πολύ ωραία μαγαζιά γύρω και κοντά στην
πλατεία της. Στην όμορφη και μικρή αυτή πόλη, πήραμε το μεσημεριανό μας γεύμα.
Επόμενος
σταθμός... η Μεθώνη. Η ιστορική Μεθώνη είναι χτισμένη σε στρατηγική θέση,
γεγονός που έκανε τους Ενετούς να τη θέλουν για το λιμάνι της, καθώς διευκόλυνε
τα εμπορικά τους συμφέροντα. Μέσα από τη διεκδίκησή της, λοιπόν, από τους
Ενετούς, εκείνοι έχτισαν το περίφημο κάστρο της, το οποίο επισκεφθήκαμε και
εξερευνήσαμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Το κάστρο έχει έκταση 93 στρέμματα και
είναι χτισμένο πάνω σε ένα βράχο που εισχωρεί στη θάλασσα και χωρίζεται από την
ξηρά με μια τεχνητή τάφρο. Είναι συγκλονιστικό, και ίσως κάπως ρομαντικό, να
προσπαθείς να φανταστείς πώς θα ήταν η ζωή στο κάστρο εκείνα τα χρόνια. Ήδη με τη
φαντασία μου ήταν σαν να έβλεπα τα άλογα που μετέφεραν εμπορεύματα να
διαβαίνουν το πλακόστρωτο μονοπάτι, τους ανθρώπους με τα ρούχα της εποχής να
κάνουν τις δουλειές που είχαν και πόσα ακόμα... Βέβαια, εδώ θα πρέπει να πω πως
αν ποτέ βρεθείς εκεί και θες να δεις το κάστρο από μέσα, καλό θα είναι να φοράς
αθλητικά παπούτσια και όχι σαγιονάρες (όχι εγώ, μια φίλη μου😂🤣). Μετά τη βόλτα
μέσα στο κάστρο, κάναμε το μπάνιο μας στην παραλία (η οποία είχε και αυτή
αμμουδιά), ενώ αργότερα περπατήσαμε λίγο στην πόλη, δειπνήσαμε και ήπιαμε ένα
ποτό.
Την
Κυριακή το πρωί, ξεκινήσαμε από τη Μεθώνη, περάσαμε μέσα από τη Φοινικούντα,
ώστε να καταλήξουμε στην Κορώνη. Άλλη μία παραθαλάσσια κωμόπολη, η Κορώνη είναι
πανέμορφη, με ένα κάστρο βενετσιάντικο να δεσπόζει από πάνω της, και με πολλά
όμορφα μαγαζιά κατά μήκος του λιμανιού, αλλά και μέσα στα στενά της. Στην
Κορώνη απολαύσαμε ένα χορταστικό πρωινό, και περπατήσαμε στα στενά, ενώ επισκεφθήκαμε
και το ναό της Παναγίας της Ελεήστριας, από όπου ανοίγεται μπροστά σου μιας
μοναδικής ομορφιάς θέα, η παραλία του Ζάγκα με τα καταγάλανα νερά και την άμμο.
Στη συνέχεια,
οδηγώντας περάσαμε μέσα από την Καλαμάτα, την Καρδαμύλη, τη Στούπα, την Αρεόπολη,
ώστε να φτάσουμε τελικά στο «Ναυάγιο Δημήτριος» στο Βαλτάκι, λίγο έξω από το
Γύθειο. Στην τεράστια αυτή παραλία με αμμουδιά, εκτός από το να κολυμπήσεις,
μπορείς να θαυμάσεις το «Ναυάγιο», το οποίο αποτελεί τουριστικό σημείο και πόλο
έλξης εδώ και περίπου 4 δεκαετίες. Το πλοίο «Δημήτριος» στέκεται αγέρωχο, ενώ
οι λουόμενοι προσπαθούν να το πλησιάσουν για φωτογραφίες, και οι πιο θαρραλέοι για να το
δουν από πολύ κοντά.
Μετά
το μπάνιο μας στο Ναυάγιο, περάσαμε οδικώς από διάφορα χωριά, όπως η Σκάλα, το
Μάρι, η Πελέτα, μέχρι που μετά από μια απίστευτη διαδρομή κυριολεκτικά στις
βουνοκορφές, φτάσαμε στο Λεωνίδιο. Τα χιλιόμετρα ήταν πολλά και ο δρόμος
ιδιαίτερα δύσκολος και δύσβατος, όμως... η ομορφιά της διαδρομής μάς δικαίωσε
και ο καταληκτικός προορισμός ακόμα περισσότερο. Το Λεωνίδιο πήρε το όνομά του
από ένα εκκλησάκι του Αγίου Λεωνίδα, ενώ πρόκειται για μια κωμόπολη του νομού
Αρκαδίας. Στο Λεωνίδιο περπατήσαμε μέσα στα στενά δρομάκια και απολαύσαμε ένα
πραγματικά ποιοτικό και χορταστικό δείπνο.
Στο γυρισμό,
παρ’ ότι η εκδρομή μας ήταν διήμερη, ένιωθα τόσο γεμάτη από εικόνες, από μέρη,
από εμπειρίες... λες και είχα φύγει για τουλάχιστον 5 μέρες! Ιδιαίτερα ευγνώμων
και χαρούμενη έφτασα σπίτι, όπου η κούραση έπεσε βαριά στα βλέφαρά μου, χωρίς
όμως να χαλάσει το χαμόγελο από τα χείλη μου!
6 σχόλια
Εντάξει με ταξίδεψες Αναστασία μου! Όμορφα όλα τα μέρη της Πελοποννήσου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι αποδράσεις έστω και 1-2 μέρες είναι αναγκαίες και τόσο σημαντικές.
Άντε και στα επόμενα ταξίδια!
Να περνάς πάντα όμορφα!
Μακάρι να είχαμε την ευκαιρία να το κάναμε συχνότερα, αλλά είναι δύσκολο. Μου αρέσουν τόσο πολύ αυτές οι αποδράσεις!...
ΔιαγραφήΑμήν, και εσύ να περνάς όμορφα Μαράκι μου!
Φιλάκια πολλά!
Πόσο περιγραφική η σημερινή σου ανάρτηση, Αναστασία μου! Με πήρες μαζί σου και με ταξίδεψες κι εμένα σε όλα αυτά τα όμορφα μέρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να περνάς υπέροχα! Και εις άλλα με υγεία!
Φιλάκια πολλά!
Σε ευχαριστώ πολύ Ελένη! Και εσύ να περνάς τέλεια πάντα!
ΔιαγραφήΦιλιάάααα!
Πόσο όμορφο το ταξίδι σου. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε αυτή η άγρια ομορφιά της περιοχής. Λατρεύω τα σύντομα road trip.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω, λίγοι θα είναι αυτοί που δεν τους αρέσουν αυτές οι μικρές αποδράσεις. Είναι τόσο αναζωογονητικές...!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, φιλιά πολλάάαα!