Τριήμερη εκδρομή στη Ζάκυνθο

28.7.20

Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ένιωθε άλλος στη θέση μου, όμως αισθάνομαι πραγματικά συγκινημένη και ευλογημένη που με κάποιον τρόπο μού δίνονται ευκαιρίες. Αυτή τη φορά είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί το σαββατοκύριακο που πέρασε πραγματοποιήσαμε μια πολύ όμορφη τριήμερη εκδρομή στη Ζάκυνθο!

Η Ζάκυνθος πρόκειται για το στολίδι του Ιονίου, ενώ μάλιστα έχει πάρει την τιμητική ονομασία «Λουλούδι της Ανατολής». Οι αναφορές για τη Ζάκυνθο είναι πολύ αρχαίες, καθώς αναφέρεται μάλιστα ότι έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο, ενώ ο Οδυσσέας γυρίζοντας στην Ιθάκη σκότωσε 20 Ζακυνθινούς μνηστήρες της Πηνελόπης. Πέραν αυτών όμως, για εμένα η Ζάκυνθος είναι το νησί της καρδιάς μου (μετά την Πάτμο), μιας και εκεί πέρασα τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων. Με λύπη, ωστόσο, παρατήρησα φέτος που την επισκέφθηκα ξανά πως δε θυμόμουν παρά ελάχιστα πράγματα από το νησί.

Η όμορφη εκδρομή μας ξεκίνησε Παρασκευή πρωί και το μεσημεράκι ήμασταν ήδη στη χώρα. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να απολαύσουμε ένα μπάνιο στην πισίνα του ξενοδοχείου μας, πίνοντας ένα δροσερό χυμό, ενώ αργότερα πήγαμε για το μεσημεριανό μας γεύμα. Η διαμονή μας ήταν στην πλατεία του Αγίου Μάρκου και έτσι είχαμε πολλές επιλογές κοντά μας, για φαγητό, ποτό και ό,τι άλλο θέλαμε.

Νωρίς το απογευματάκι, πήγαμε στην περιοχή Βασιλικός. Εκεί επισκεφθήκαμε το Κέντρο διάσωσης θαλάσσιας χελώνας. Ήταν μία μοναδική εμπειρία, γιατί είδαμε μέσα σε δεξαμενές αρκετές χελώνες καρέτα – καρέτα. Στην πραγματικότητα, αυτές οι δεξαμενές λειτουργούν σαν νοσοκομεία για τις χελώνες, και έτσι είδαμε αρκετές που ήταν κάπως «άκεφες», ενώ μόνο μία ήταν αυτή που κολυμπούσε και έκανε παιχνίδια. Σε άλλα ενυδρεία, υπήρχαν μικροσκοπικά ψαράκια και πόσα ακόμα θαλάσσια είδη. Είναι τόσο συγκινητικό να υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που ασχολούνται και φροντίζουν αυτά τα πλασματάκια! Μετά την τόσο ενδιαφέρουσα επίσκεψή μας, κάναμε το μπάνιο μας στην παραλία του Γέρακα, που απείχε μόλις 100 μέτρα από το Κέντρο. Η εν λόγω παραλία επρόκειτο για μία αμμώδη παραλία με πολύ ρηχά νερά και η θάλασσα ήταν πραγματικά εξαιρετική. Παρ’ όλα αυτά, με στενοχώρησε κάπως το γεγονός ότι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το χώρο με ομπρέλες και ξαπλώστρες, χωρίς όμως να υπάρχει κάποιο μπαρ για να πάρεις νερό ή ό,τι άλλο χρειαστείς.

Το βράδυ επιστρέψαμε στη χώρα και είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε στα δρομάκια, να χαζέψουμε τα μαγαζιά με τα τουριστικά, να δούμε την πλατεία του Διονυσίου Σολωμού, και να φτάσουμε – κατά μήκος του λιμανιού – στον ιερό ναό του Αγίου Διονυσίου. Με μεγάλη ευλάβεια προσκυνήσαμε και συνεχίσαμε τη βόλτα μας, ώσπου να δειπνήσουμε και τέλος να απολαύσουμε ένα νόστιμο παγωτό.

Την επομένη, ξυπνήσαμε νωρίς γιατί στις 9 θα ξεκινούσε η κρουαζιέρα μας. Με ένα πλοιάριο κάναμε το γύρο της Ζακύνθου, φτάνοντας αρχικά στο δημοφιλές Ναυάγιο. Εκεί το πλοίο μας κατέβασε, και θαυμάσαμε τη λευκή άμμο και τα κρυστάλλινα νερό. Κολυμπήσαμε στα παγωμένα νερά, απολαυμβάνοντας μια θέα που κυριολεκτικά... σου έκοβε την ανάσα! Επόμενως σταθμός, οι Γαλάζιες Σπηλιές, που πρόκειται για ένα αληθινό θαύμα της φύσης. Είχαμε την ευκαιρία ξανά για κολύμπι, κάνοντας βουτιά από το πλοίο, μέσα σε ένα πανέμορφο τοπίο.

Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στον Λαγανά, και μείναμε στην παραλία του Αγίου Σώστη. Είναι άλλη μια παραλία με άμμο και με ρηχή θάλασσα, όπου πλέον είχαμε αρκετό χρόνο για να ξεκουραστούμε από τη ζέστη της ημέρας με πολύ κολύμπι και καφεδάκι. Το βράδυ, επιστρέφοντας ξανά στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, φάγαμε ένα τέλειο μπέργκερ και απολαύσαμε ένα κοκτέιλ σε ένα πανέμορφο roof garden, από όπου είχαμε θέα όλη τη χώρα.

Την Κυριακή το πρωί κατευθυνθήκαμε προς το λόγο του Στράνη. Στο λόφο αυτό, και κάτω από ένα δέντρο, ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», του οποίου οι δύο πρώτες στροφές αποτελούν τον Εθνικό μας ύμνο, αγναντεύοντας μια εξαιρετικής ομορφιάς θέα και ακούγοντας τα κανόνια και τους πυροβολισμούς από το Μεσολόγγι απέναντι. Μόνο και μόνο ιστορικά, δεν μπορεί κανείς να μην αισθανθεί συγκίνηση και δέος... Ένιωσα πραγματικά τυχερή που βρέθηκα σε αυτό το τόσο ιστορικό (και πανέμορφο!) μέρος.

Συνεχίζοντας την ημέρα μας, πήγαμε στην Μπόχαλη. Η Μπόχαλη είναι ένας μικρός οικισμός της Ζακύνθου, που όμως έχει φοβερή θέα! Σε ένα συμπαθητικό μαγαζάκι ήπιαμε μία γρανίτα, που μας δρόσισε μέσα στην τόση ζέστη που έκανε. Επιστρέψαμε στη χώρα, όπου είχαμε το χρόνο να κάνουμε την τελευταία μας βόλτα μέσα στα δρομάκια και να καταλήξουμε ξανά στον Άγιο Διονύσιο, όπου προσκυνήσαμε και προσευχηθήκαμε με απερίσπαστη ηρεμία και περισυλλογή.

Κάπως έτσι, η τριήμερη εκδρομή μας έλαβε τέλος, με τις καλύτερες αναμνήσεις, που θα μείνουν για πάντα στις καρδιές μας.

Anastasia

6 σχόλια

ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)3.8.20
Ναι είδα τα stories σου και χάρηκα που πέρασες όμορφα.
Για φέτος έλεγα για Ζάκυνθος αλλά μάλλον θα την αφήσω για του χρόνου.
Άντε γερά για την επόμενη απόδραση σου! Να περάσεις ένα όμορφο υπόλοιπο Καλοκαιριού Αναστασία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Πλου3.8.20
Αχ, βρε συνονόματη!...
Κι εγώ έχω περάσει, ως παιδί (εκατοντάδες χρόνια πριν!) αρκετά καλοκαίρια διακοπές στη Ζάκυνθο και τη νοσταλγώ...
[Την εποχή εκείνη, τόσο ήσυχος ο Λαγανάς που έβλεπε κανείς τα χνάρια των καρέτα-καρέτα στην αμμουδιά. Η πανεξυπνάδα, η αφεντιά μου, απλώς νόμιζε ότι έκοβε βόλτες εκεί, ο Κοντορεβυθούλης!]
Είδα κι εγώ τα stories σου και πολύ σε χάρηκα!

Ν'απολαμβάνεις τις καλοκαιρινές μέρες, Αναστασία μου!
Να είσαι και να περνάς καλά!
Φιλάκια πολλά πολλά!♡︎♥︎
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Eleni Konstantina3.8.20
Είδα το βίντεο με τη χελώνα στο προφίλ σου. Πανέμορφη! Και πρέπει να ήταν πράγματι μια ανεπανάληπτη εμπειρία! 𓆉︎
Να είσαι καλά και να χαίρεσαι τη ζωή σου συλλέγοντας τόσο όμορφες αναμνήσεις ♡︎
Φιλιά πολλά μικρή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις