Χιονοδρομικό κέντρο Ζήρειας – Τρίκαλα Κορινθίας
13.2.20
Η φίλη μου κι
εγώ βρισκόμαστε μόνο τα σαββατοκύριακα,
κι αυτό γιατί μέσα στην εβδομάδα αυτή
εργάζεται από το πρωί μέχρι το απόγευμα,
ενώ εγώ από το μεσημέρι έως αργά το
βράδυ, κι έτσι δεν έχουμε τις ίδιες
ελεύθερες ώρες. Το σαββατοκύριακο όμως
απολαμβάνουμε η μία την παρέα της άλλης.
Έτσι, την Κυριακή
που μας πέρασε, είπαμε να περάσουμε
ολόκληρη την ημέρα μαζί... μακριά από
εδώ!😊Κι έτσι πήγαμε μία μονοήμερη εκδρομή
τα δυο μας.👭
Πρώτη μας στάση...
το χιονοδρομικό κέντρο της Ζήρειας.
Ήμουν αποφασισμένη να κάνω σκι, μιας
και δεν έχω ξανακάνει ποτέ στη ζωή μου,
γιατί θέλω πάντα να δοκιμάζω νέα
πράγματα... όμως η φίλη μου δεν «ψηνόταν»,
κι έτσι κι εγώ δεν τόλμησα να το κάνω
μόνη μου. Ωστόσο, απολαύσαμε τη θέα με
το χιονισμένο τοπίο, μαζί με ένα ζεστό
καφέ κι ένα σαντουιτσάκι για πρωινό...
Στη
συνέχεια, κατεβήκαμε στο μοναστήρι του
Αγίου Βλασίου, όπου η ηγουμένη μάς
επέτρεψε να προσκυνήσουμε τα λείψανα
του Αγίου, και μας είπε κάποια λόγια για
την ιστορία του μοναστηριού, όπως και
για τις αγιογραφίες, οι οποίες μετρούν
εκεί κυριολεκτικά αιώνες! Αξίζει να
αναφέρω ότι σε αυτό το μοναστήρι υπάρχει
ο πλάτανος, κάτω από τον οποίο μίλησε ο
Παπαφλέσσας στους Νοταραίους για την
εξέγερση κατά των Τούρκων το 1821, την
παραμονή της Ελληνικής Επανάστασης.
Πρόκειται για έναν τεράστιο πλάτανο,
που φαίνεται η ηλικία του να είναι πολύ
μεγάλη.
Στη
συνέχεια, στα Κάτω Τρίκαλα Κορινθίας
καθίσαμε για το μεσημεριανό μας σε ένα
όμορφο μαγαζί με ζεστό περιβάλλον. Εκεί
απολαύσαμε πραγματικά ένα νόστιμο
γεύμα, δίπλα στο αναμμένο τζάκι. Και για
το τέλος... κατευθυνθήκαμε στη συνοικία
των Μεσαίων Τρικάλων. Σε μία φιλόξενη
και άνετη καφετέρια, ήπιαμε ένα τσάι
και μία ζεστή σοκολάτα...
Παίρνοντας
το δρόμο του γυρισμού, θαυμάσαμε το
φεγγάρι που, κατακόκκινο και τεράστιο,
φαινόταν τόσο κοντινό στη γη, ώστε
ένιωθες πως αν άπλωνες το χέρι θα το
έπιανες.
Μία
ξένοιαστη Κυριακή, με την παρέα της
φιλεναδίτσας μου, με ήρεμες συζητήσεις,
με αστεία, καλή διάθεση και όμορφες
εικόνες έφτασε στο τέλος της κι εγώ
νιώθω απίστευτα ευγνώμων για την ευκαιρία
που είχαμε να πάμε μια εκδρομούλα μαζί
και να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα.
2 σχόλια
Έχεις πάρει φόρα, εεε; Και πολύ καλά κάνεις! Να περνάς πάντα τέλεια! Σε αυτά τα μέρη δεν έχει τύχει να πάω ποτέ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά Αναστασάκι μου!
Χαχαχα, πρέπει να υπάρχει θέληση Αλέξανδρε, αλλιώς γερνάμε πριν της ώρας μας.
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά 🧡