Η πρώτη  εβδομάδα του Μαρτίου κύλησε ήρεμα και πολύ ευχάριστα επίσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν μπορώ να κρύψω, ωστόσο, πως - παρά τις όμορφες στιγμές - διανύω μία περίοδο με αρκετούς προβληματισμούς όσον αφορά τη ζωή μου και το μέλλον μου, καθώς βλέπω πως τα ουσιώδη που επιζητώ είναι τόόοοσο μακρινά που μου είναι αδύνατον πλέον να τα παραβλέπω και αυτό μου δημιουργεί τεράστιο εκνευρισμό. Μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα ανασφάλειας, οι επιθυμίες μου εντείνονται, και μαζί τους και οι προσευχές μου.

1/3: Το πιο αστείο πράγμα που άκουσα σήμερα.

Δεν ήταν κάτι που άκουσα, αλλά ήταν ένα σκηνικό που έγινε – δε θα το καταγράψω εδώ όμως.

 

2/3: Τι θα ευχόμουν να μην είχα πει;

Δεν υπάρχει κάτι που είπα και το μετάνιωσα σήμερα.

 

3/3: Τι με χαλαρώνει;

Το περπάτημα, το διάβασμα, η απαλή μουσική, οι βόλτες, το κρασί και ταινίες/τηλεόραση.

 

4/3: Τι μου έδωσε έμπνευση σήμερα;

Έμπνευση…δεν μπορώ να πω ότι είχα σήμερα για κάτι, παρ' όλα αυτά αισθάνομαι πολύ χαρούμενη για ένα νέο ξεκίνημα που πρόκειται να κάνω σύντομα.

 

5/3: Ποιο είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που έχω;

Οι άνθρωποι που αγαπώ.

 

6/3: Είμαι ευτυχισμένη;

Όχι, δε θα το έλεγα, όσο πατάω "Αναβολή" στα όνειρά μου.

 

7/3: Τρία πράγματα στα οποία έχω πίστη.

Στον Θεό, στην αγάπη και στις ικανότητές μου.