Ένας μήνας χωρίς κινητό

22.3.21

Καλημέρα, καλημέρα! Όπως θα κατάλαβες και από τον τίτλο, έχει περάσει ένας μήνας (και βάάάαλε!) χωρίς κινητό. Και ξέρεις; Έχω επιβιώσει!

Δεν πρόκειται για κάποιο challenge που αποφάσισα να κάνω. Μάλιστα στο παρελθόν είχα προσπαθήσει κάποιες φορές να μείνω με κλειστό κινητό για κανα δυο μέρες, ανεπιτυχώς όμως φυσικά. Αυτή τη φορά όμως... "ανάγκα και θεοί πείθονται". 😅 Εννοείται πως δεν ήταν δική μου επιλογή κι απόφαση, αλλά κάτι απροσδόκητο. Και θα ξεκινήσω αμέσως τη διήγησή μου.

Το κινητό μου λοιπόν ένα απόγευμα ενώ το είχα ακουμπισμένο επάνω στο τραπέζι, ξαφνικά έκλεισε. Το έπιασα στα χέρια μου λίγο αργότερα και είδα ότι είναι κλειστό και το έβαλα για φόρτιση πιστεύοντας ότι μάλλον είχε μείνει από μπαταρία. Προς μεγάλη μου έκπληξη, δε φόρτιζε, ούτε άνοιγε, όσο παρατεταμένα και αν πίεζα το κουμπί εκκίνησης. Δοκίμασα και άλλο φορτιστή, με την κρυφή ελπίδα ότι ίσως έφταιγε ο δικός μου φορτιστής και δε δίνει ρεύμα, όμως μάταια. Μέχρι το βράδυ είχα βεβαιωθεί ότι το κινητό μου δε θα ξανανοίξει.

Την επόμενη ημέρα το πήγα για επισκευή, όμως το πρόβλημα ήταν πιο περίπλοκο από όσο υποψιαζόμουν και κάπως έτσι έμεινα χωρίς κινητό. Τολμώ να πω πως τις πρώτες ημέρες ένιωθα σαν θηρίο σε κλουβί, ενώ έψαχνα παράλληλα για το επόμενο κινητό που θα αγοράσω. Η αλήθεια είναι πως όλες οι δουλειές μου, αλλά και η ζωή μου, περνούσαν μέσα από το κινητό μου, επομένως η απώλεια ήταν τεράστια. Πέραν του επικοινωνιακού κομματιού, υπάρχει και η συνήθεια με τα σόσιαλ μίντια. Δυσκολεύτηκα να βρω ξανά τα πατήματά μου, όμως δεν άργησα να βρω λύσεις σε όλα. Μία παλιά συσκευή, χωρίς εφαρμογές, ήταν αρκετή για να μπορώ να επικοινωνώ άμεσα με κλήσεις και μηνύματα, ενώ η εγκατάσταση του messenger και του viber στον υπολογιστή μου έδωσαν τη δυνατότητα να βλέπω μηνύματα online, έστω και ετεροχρονισμένα.

Μέρα με τη μέρα, ένιωσα απελευθέρωση. Κοιμάμαι νωρίτερα τις νύχτες, αφού δε σπαταλάω πλέον χρόνο χαζεύοντας στα σόσιαλ μίντια ή παίζοντας παιχνίδια, όμως το σημαντικότερο είναι άλλο. Η έλλειψη εφαρμογών και σόσιαλ μίντια λειτούργησε καταπραϋντικά. Σταμάτησαν οι ατέλειωτες ειδοποιήσεις που σε βομβαρδίζουν ολημερίς, η πληθώρα πληροφοριών που σε κατακλύζει σε καθημερινή βάση, και πολλά άλλα. Η ζωή έξω από την οθόνη είναι πολύ όμορφη τελικά, χωρίς άγχος και πίεση, και σίγουρα πολύ πιο ποιοτική. Περισσότερος χρόνος να απολαύσω τη "στιγμή" όντας κυριολεκτικά και ουσιαστικά παρούσα εκεί. Περισσότερος χρόνος για βιβλία και ταινίες. Περισσότερος χρόνος για ουσιαστική επικοινωνία. Δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη να "δείξω" τη ζωή μου στους διαδικτυακούς φίλους μου, αλλά ούτε και να παρακολουθώ τη δική τους ζωή. Άλλωστε, οι σημαντικοί άλλοι είναι εκείνοι με τους οποίους μοιράζομαι τη ζωή εκ του σύνεγγυς.😉

Ακόμα κι αν φτιαχτεί το κινητό μου ή ακόμα κι αν αγοράσω καινούριο, σκέφτομαι να το καθιερώσω: να ζω τη ζωή μου στον τρισδιάστατο χώρο και όχι μέσα από την οθόνη.