Άλλος ένας κύκλος που κλείνει...
26.6.20
Είμαι πραγματικά συγκινημένη καθώς γράφω
αυτή την ανάρτηση. Δε συνηθίζω να μιλάω λεπτομερώς για όσα συμβαίνουν στη ζωή
μου. Τις λίγες φορές που μιλάω προσωπικά, εκθέτω μόνο τα συναισθήματά μου, κι
όχι γεγονότα ή ανθρώπους. Αυτή τη φορά όμως, νιώθω την τεράστια ανάγκη να
καταγράψω εδώ μέσα ένα γεγονός, που ήταν από τα σημαντικότερα της ζωής μου.
Εχθές, λοιπόν, παρουσίασα
τη διπλωματική μου εργασία. Δεν έγιναν όλα όπως τα φανταζόμουν, στην αίθουσα
του Πανεπιστημίου κλπ. Αναγκαστικά, για λόγους ασφαλείας, η παρουσίαση έγινε
διαδικτυακά – κι αυτό είναι κάτι που μου στοίχισε λίγο ίσως. Ωστόσο, όλα πήγαν
καλά. Τα μέλη της οικογένειάς μου ήταν μαζεμένα γύρω από το τραπέζι και με παρακολουθούσαν
με προσοχή, τόσο εμένα, όσο και τους διδάσκοντες που μίλησαν αργότερα, κι αυτό ήταν
κάτι που με συγκίνησε βαθύτατα (ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι, νιώθω να
βουρκώνω από τη συγκίνηση). Ο επιβλέπων καθηγητής μου μου έδωσε θερμά
συγχαρητήρια, όπως και οι άλλοι διδάσκοντες που συμμετείχαν στην εξέταση είπαν
ομόφωνα πως η δουλειά μου ήταν άρτια και φαίνεται ότι δούλεψα και διάβασα πολύ
για να βγει αυτό το αποτέλεσμα (δεν περιαυτολογώ, απλώς αυτά τα λόγια ήταν μία
τεράστια ανταμοιβή για τον κόπο μου και με χαροποίησαν όσο τίποτα άλλο). Μάλιστα,
μετά το πέρας της παρουσίασης ο καθηγητής μου μού έστειλε ένα πολύ όμορφο και
συγκινητικό και επιβραβευτικό μήνυμα.
Αυτό το ταξίδι του
μεταπτυχιακού έφτασε στο τέλος του... Ακόμα θυμάμαι το πόσο είχα χαρεί όταν
είχα γίνει δεκτή στο πρόγραμμα, κατόπιν γραπτών εξετάσεων σε πρώτο επίπεδο και
συνέντευξης σε δεύτερο επίπεδο. Θυμάμαι ότι χοροπηδούσα από τη χαρά μου.
Θυμάμαι με πόσα όνειρα είχα ξεκινήσει... με πόση όρεξη για διάβασμα... Θυμάμαι
ότι όταν την πρώτη εβδομάδα, στο πρώτο μάθημα μας έβαλαν εργασίες, και είχα
γυρίσει στο σπίτι τόσο ενθουασμένη, που έλεγα «Μπαμπά, ήταν τέλεια! Έχω 3
εργασίες για την άλλη εβδομάδα!» και ο μπαμπάς γέλαγε... Θυμάμαι πόσο δύσκολο
μου ήταν να παρακολουθώ ενώ παράλληλα εργαζόμουν full-time... Θυμάμαι πόσο στενοχωριόμουν πολλές φορές όταν έπρεπε πάσει θυσία να βρω
φρέσκες ιδέες στις εργασίες μου... πόσο αγανακτούσα με αδικίες που έβλεπα...
πόσο όμορφα είχαμε περάσει στο θερινό σχολείο... πόσο απελπίστηκα με κάποια
μαθήματα... πόσο αγωνίστηκα για να ολοκληρώσω τη διπλωματική μου, πόσες νύχτες έμεινα
άυπνη γράφοντας, πόσες νύχτες έμεινα άυπνη σκεπτόμενη και προβληματισμένη για
τη δομή του περιεχομένου, και πόσα ακόμα... Το σίγουρο είναι ότι, δεν υπάρχει
καλύτερο συναίσθημα από εκείνο που έχεις καταφέρει κάτι ολομόναχος με πάρα πολύ
κόπο και προσπάθεια.
Μέσα σε όλα αυτά, θέλω
να ευχαριστήσω τη συμφοιτήτριά μου Ε. και το συμφοιτητή μου Σ., που
μοιραστήκαμε πολλές στιγμές καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος, βοηθούσαμε ο
ένας τον άλλον, γελάσαμε, απελπιστήκαμε, μα κυρίως γίναμε φίλοι. Και φυσικά
θέλω να ευχαριστήσω θερμά την οικογένειά μου, που πάντα στηρίζουν τις επιλογές
μου, με κινητοποιούν, με εμπνέουν, και είναι παρόντες σε κάθε επιτυχία μου,
αλλά και σε κάθε αποτυχία μου, για να με ανεβάσουν λίγο ψηλότερα. Είναι
πραγματικά συγκινητικό τόσες καρδιές να αγωνιούν μαζί με εσένα, να χαίρονται
για εσένα, να χτυπάνε μαζί σαν μία...
Σε όσα θα έρθουν από
εδώ και πέρα, λοιπόν...
14 σχόλια
Εύχομαι πάντα να αριστεύεις με ό,τι κι αν καταπιάνεσαι, Αναστασάκι μου. Τα θερμά μου συγχαρητήρια μαζί με τις βαθύτερες ευχές μου για ένα μέλλον όπως το ονειρεύεσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Ελένη! Να είσαι καλά, ό,τι καλύτερο εύχομαι και σε εσένα και την οικογένεια!
ΔιαγραφήΣυγχαρητήριαααααα! Είσαι σπουδαίος άνθρωπος και η επιτυχία δεν ήρθε μόνη της, να ξέρεις. Η επιτυχία ήρθε μέσα από την υπερ προσπάθειά σου και γι'αυτό αξίζεις τα θερμότερα συγχαρητήρια. Σου αξίζει κάθε τι καλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετώ, φίλη μου!
Τι όμορφα λόγια, σε ευχαριστώ πολύ φίλε Ιάσονα!
ΔιαγραφήΟ κόπος πάντα ανταμείβεται. Μπορεί να ζορίστηκες, αλλά τα κατάφερες κι είμαστε όλοι περήφανοι για εσένα! Πολλά συγχαρητήρια και καλή σταδιοδρομία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Μάνο! Να είσαι καλά!
ΔιαγραφήΞέρω αυτό το συναίσθημα. Μπορεί να έχεις περάσει δύσκολα, αλλά όταν φτάνει το τέλος, ακόμα κι αυτά τα σκέφτεσαι με αγάπη και νοσταλγία. Πολλά συγχαρητήρια και καλή πρόοδο να έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Άλεξ! Ακριβώς έτσι νιώθω!
ΔιαγραφήΜπράβο κοριτσάκι μου! Εύχομαι να έχεις πάντα επιτυχίες από εδώ και πέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ "θεία" Ζέτα, χαχα!
ΔιαγραφήΣυγχαρητηρια μικρο μου, παντα επιτυχιες ευχομαι και χαρες στη ζωη σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Ελενάκι! Και σε εσένα εύχομαι τα καλύτερα!
ΔιαγραφήΣυγχαρητήρια Αναστασία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα (να) καταφέρνεις και (να) πετυχάινεις τους στόχους σου!
Καλή συνέχεια για τα επόμενα!
Να είσαι καλά Μαράκι μου, σε ευχαριστώ! Πολλή ευτυχία εύχομαι και σε εσένα!
Διαγραφή