Ο ιεροκήρυκας - Camilla Läckberg
3.5.17
«Το καλοκαίρι στο γραφικό
ψαροχώρι Φιελμπάκα κυλά γαλήνια, ώσπου ένα τηλεφώνημα ταράζει τη θερινή
χαλάρωση του επιθεωρητή Πάτρικ Χέντστρεμ.
Ένα αγόρι έχει ανακαλύψει το
πτώμα μια γυμνής γυναίκας στη Χαράδρα του Βασιλιά, και ο Πάτρικ αναγκάζεται να
διακόψει την άδειά του, αφήνοντας μόνη την αγαπημένη του Ερίκα, η οποία
περιμένει το πρώτο τους παιδί. Σπεύδοντας επιτόπου ο επιθεωρητής και η ομάδα
του διαπιστώνουν πως η γυναίκα έχει δολοφονηθεί.
Το μυστήριο περιπλέκεται ακόμα
περισσότερο όταν ανακαλύπτουν πως κάτω από το σώμα αυτής της γυναίκας υπάρχουν
οι σκελετοί δύο γυναικών που αγνοούνταν από τα τέλη της δεκαετίας του 1970…»
(Από το οπισθόφυλλο)
Ο ιεροκήρυκας
ήταν το δεύτερο βιβλίο της σειράς Φιελμπάκα και η δεύτερη υπόθεση του
επιθεωρητή Πάτρικ, όμως ήταν το τρίτο έργο της Läckberg που διάβασα, μετά την
Παγωμένη Πριγκίπισσα και τη Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου.
Για το βιβλίο
αυτό έχω αντικρουόμενα αισθήματα. Κατ' αρχάς θα πρέπει να πω ότι αναφέρονταν
απίστευτα πολλά πρόσωπα, κατά την εκτίμησή μου. Δυσκολεύτηκα πολύ να συγκρατήσω
όλα τα πρόσωπα που αναφέρονταν, και πολύ περισσότερο δυσκολεύτηκα μέχρι να
καταλάβω τι σχέσεις είχαν μεταξύ τους. Αυτό που με έσωσε ήταν ότι κατέγραψα σε
ένα φύλλο χαρτί όλα τα πρόσωπα μαζί με τις συγγενικές σχέσεις που είχαν με άλλα
πρόσωπα, και αυτό ήταν κάτι που έκανε το διάβασμά μου λίγο πιο εύκολο.
Επόμενο σημείο
που θέλω να σταθώ είναι ότι οι φόνοι, όπως περιγράφονταν, ήταν αρκετά σκληροί
για εμένα, γεγονός που με έκανε να αισθάνομαι λίγη δυσφορία κατά το διάβασμα
των συγκεκριμένων παραγράφων. Βέβαια, είχα φανταστεί από νωρίς το δολοφόνο, κι
ίσως σε αυτό να ευθύνεται το ότι το είχα ρίξει στα αστυνομικά τον τελευταίο
καιρό...
Τα καλά του
έργου... Ήταν εντελώς διαφορετικό από την Παγωμένη Πριγκίπισσα, χωρίς να
πλατειάζει σε περιγραφές και να κουράζει, ήταν άμεσο, εύστοχο, και με γοργή πλοκή. Η ιστορία
ήταν πολύ δυνατή και με πολλά ευφυή σημεία. Συνεχώς έβγαιναν στην επιφάνεια νέα
στοιχεία που χρειάζονταν κι αυτά επιπλέον σκέψη και σίγουρα με κράτησαν
αναγνωστικά σε ενθουσιώδη αγωνία.
Ελπίζω να βρω
σύντομα χρόνο να διαβάσω το επόμενο πλέον της σειράς.
Ταυτότητα του έργου:
Συγγραφέας: Camilla Läckberg
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες: 520
ISBN:
Μετάφραση: Κονδύλης Γρηγόρης
7 σχόλια
Από τη μικρή μου εμπειρία μέχρι τώρα με τα αστυνομικά, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν λέει πολλές λεπτομέρειες για το φόνο, μου φέρνει κι εμένα δυσφορία. Και κάπως έτσι, έχω αποφασίσει να μη διαβάσω άλλη σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία, προς το παρόν τουλάχιστον. Στο μέλλον, ίσως μου ξαναέρθει το κέφι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο, πάντα το ίδιο λέω κι εγώ στον εαυτό μου, αλλά τελικά είναι εθιστικά. Για να μη βαριέμαι, αλλά και για να μη μου πέφτουν "βαριά", διαβάζω ενδιάμεσα κι άλλα είδη. Έτσι λέω πάντα ναι σε ένα καινούριο αστυνομικό! ;-)
ΔιαγραφήΑυτή είναι καλή ιδέα, προλαβαίνεις να χωνέψεις το ένα πρώτα πριν προχωρήσεις στο επόμενο! 😁😁
ΔιαγραφήΞέρω ότι επαναλαμβάνομαι, κι ότι κάθε φορά έρχομαι και σου γράφω τα ίδια... Ότι θέλω να διαβάσω Läckberg και ακόμα δεν το έχω κάνει. Μήπως επιτέλους ήρθε ο καιρός να το κάνω; Μπας και βγω από το αναγνωστικό τέλμα στο οποίο έχω επέλθει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑαα, σωστά! Ναι, ναι, σίγουρα χρειάζεσαι μια ανανέωση λογοτεχνικά, επομένως γιατί να μη δοκιμάσεις με τη συγκεκριμένη που το θέλεις εξάλλου τόσο;
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά!
Πολλά φιλιά, μικρή μου! ❤❤
Διαγραφή😘💗
Διαγραφή