Ο γιος της Τζοκόντα - Αύγουστος Κορτώ
23.1.17
Αποφάσισα να έρθω σε «επαφή» με τον Αύγουστο Κορτώ, ένα συγγραφέα
που δεν είχα ακόμα γνωρίσει λογοτεχνικά, παρ' ότι όλοι μιλούν γι' αυτόν. Και η
πρώτη μας λογοτεχνική επαφή ήρθε με το βιβλίο του «Ο γιος της Τζοκόντα».
Λίγα λόγια από τον ίδιο:
‟ Ένα βράδυ του Ιουλίου του 2002, λίγους
μήνες πριν από το φευγιό της Κατερίνας, κάθισα κι έγραψα μονοκοπανιά τον «Γιο
της Τζοκόντα». Με γκρίζο φόντο στην οθόνη του υπολογιστή και γραμματοσειρά
μενεξεδιά – σαν ιδιόχειρο σημείωμα με μια δόση πένθους.
Αφορμή υπήρξε ο σπαραχτικός αποχωρισμός του Λεονάρντο ντα
Βίντσι απ’ τη μητέρα του – Κατερίνα κι αυτή – σε ηλικία πέντε ετών, όπως τον
περιγράφει ο Φρόιντ στη θαυμάσια πραγματεία του για τον Λεονάρντο, καταλήγοντας
ότι ο μεγαλοφυής καλλιτέχνης, αποζητώντας μια ζωή την πρόωρα χαμένη μητρική
μορφή, τη βρήκε τελικά στο πρόσωπο της χαμογελαστής Λιζα Γκεραρντίνι, το
ασύλληπτα δημοφιλές αυτό πορτρέτο που ενδεχομένως είναι ένας μυστικός κι αδιάλειπτος
ύμνος στη μητρότητα.
Ωστόσο, υπήρχε κι ένας άλλος λόγος για την πυρετώδη συγγραφή
της μικρής αυτής νουβέλας – η απώλεια της δικής μου μητέρας, που βίωνα ήδη,
αναζητώντας τη μορφή και την παρηγοριά της σαν να ‘μουν κιόλας ορφανός.
Γι’ αυτό και το Κατερινάκι έκλαψε όταν της το διάβασα την
επομένη περισσότερο απ’ ό,τι με κάθε άλλο μου βιβλίο – γιατί έβλεπε την οδύνη
του χαμού πίσω απ’ τη λάμψη της αθάνατης αγάπης. Και κατά τρόπο σημαδιακό, «Ο
γιος της Τζοκόντα» ήταν το τελευταίο βιβλίο μου που διάβασε.
Έτσι, χρόνια μετά, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την
τρυφερή αυτή ψηφίδα του παρελθόντος μου (συγγραφικού και όχι μόνο), ως προοίμιο
στο «Βιβλίο της Κατερίνας», που με τόση αγάπη περιβάλλατε.
Κι αν θέλετε, μπορείτε να πάτε την αγάπη σας ένα βήμα
παραπέρα, και να χαρίσετε μ’ ένα συμβολικό ποσό ένα απ’ τα τόσο αναγκαία αυτά
χαμόγελα σ’ ένα παιδί που ίσως μοιάζει με τον αφηγητή της αλλοπρόσαλλης
ιστορίας μου…
Το Χαμόγελο του Παιδιού
Στέγη Ανηλίκων Περισσού:
Εθνική Τράπεζα, GR 40 0110 0400
0000 0404 8214 409 „
Λοιπόν, στο βιβλίο αυτό έχουμε
την πρωτοπρόσωπη αφήγηση ενός άνδρα, ο οποίος έχασε τη μητέρα του σε πολύ μικρή
ηλικία. Από αυτήν δεν του έμεινε τίποτα, ούτε μία φωτογραφία της, και καθώς
ήταν μικρός στο θάνατό της δεν μπορεί να ανασύρει τη μορφή της από τις όποιες αναμνήσεις
μπορεί να έχει. Η αναζήτηση του προσώπου της μητέρας του τον οδηγεί σε διάφορες
περιπέτειες, από τις οποίες τελικά δε φαίνεται να γλιτώνει.
Παρ’ ότι είναι γραμμένο με αρκετή
δόση χιούμορ, αλλά και σαρκασμού, είναι εμφανής η ύπαρξη του πόνου. Του πόνου
αυτού που μπορούμε να νιώσουμε μόνο για μία γυναίκα στη ζωή μας: τη μητέρα μας.
Αλήθεια, τι είναι αυτό που μας κάνει
να αγαπάμε τόσο αυτή τη γυναίκα; Είναι η αγάπη που μας δίνει; Κι αν είναι αυτό,
τότε γιατί κάποιος που δεν την έχει γνωρίσει ποτέ καταλήγει να την αναζητά
επίμονα; Ακόμα κι εκείνοι που έχουν ζήσει με ένα πολύ δοτικό πατέρα, με ένα
πατέρα που προσφέρει πολλή αγάπη, στήριξη… γιατί συνεχίζει να αναζητά την
ύπαρξη της μητέρας;
Ο Κορτώ εδώ μας έδειξε μία πολύ ευαίσθητη
και – όπως φαίνεται – πληγωμένη πλευρά του. Μου άρεσε πολύ και σίγουρα θα
αναζητήσω κι άλλα βιβλία του.
*«Ο γιος της Τζοκόντα» διατίθεται
ελεύθερα και δωρεάν στο διαδίκτυο σε ψηφιακή μορφή.
Ταυτότητα του έργου:
Συγγραφέας: Αύγουστος Κορτώ
Έκδοση: Αυτοέκδοση
Έτος έκδοσης: 2003
Σελίδες: 60
ISBN: 9789602565407
4 σχόλια
Αναστασάκι, ο Αύγουστος Κορτώ είναι ένας συγγραφέας που μέχρι στιγμής δεν έχει τύχει να διαβάσω, αν και έχω ακούσει πολύ καλά λόγια. Θα το ψάξω σίγουρα λοιπόν αυτό το έργο του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά! Καλή εβδομάδα!!! ♥
Φυσικά να τον αναζητήσεις Μάρθα!
ΔιαγραφήΠολλά φιλάκια!
Πολυαγαπημένο παιδί (όπως τον αποκαλώ!) ο Κορτώ! Έχω διαβάσει αποσπάσματα από κάποια βιβλία του και έχω διαβάσει ολόκληρο "Το βιβλίο της Κατερίνας" 'αυτοβιογραφία' για την μητέρα του που πάλεψε μια ζωή με την ψυχική αρρώστια. Μια γυναίκα με βασανισμένη ψυχή... Θα συγκινηθείς και θα κλάψεις γιατί θα σε "χτυπήσει" στην καρδιά κατευθείαν. Ελπίζω μια μέρα, να αποχτήσω και αν διαβάσω και άλλα του βιβλία, όπως και αυτό που μα ςπαρουσίασες. Προς το παρόν τον απολαμβάνω στα γραφόμενα του στο προφίλ του στο fb.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ Αναστασία μου!
Θέλω πολύ να διαβάσω το βιβλίο της Κατερίνας. Όλοι λένε αυτό που λες κι εσύ Μαρία, πόσο συγκινητικό είναι.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά Μαράκι μου, φιλάκια πολλά και από εμένα!