Η εξαδέλφη μου Ραχήλ - Daphne Du Maurier

3.1.17

Σαν ένα ποίημα∙ αβρή και γεμάτη ευγένεια, κύλησε η ζωή της Ραχήλ. Ας θυμηθούμε τον πουριτανισμό της αγγλικής κοινωνίας τότε στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Οι μικρές δεσποινίδες, συνοδευόμενες πάντοτε από αυστηρές κουβερνάντες, κατακοκκίνιζαν όταν ήταν υποχρεωμένες να χαιρετήσουν έναν οικογενειακό φίλο.

Ο έρωτας ήταν απαγορευμένη λέξη κι η αγάπη όταν άναβε και φούντωνε, μόνο καταστροφές προκαλούσε.

Γι’ αυτό, «Η Εξαδέλφη μου Ραχήλ» με την τρυφερότητά της και τον απέραντο ερωτικό της πόνο, θα διαβάζεται πάντα όσο θα υπάρχουν τρυφερές και πονεμένες υπάρξεις.

(Εκδόσεις Νέος Σταθμός, σελίδες 350)

Η προσωπική μου εκτίμηση:

Η εξαδέλφη Ραχήλ έπεσε στα χέρια μου τυχαία, όταν στάθηκα μπροστά σε έναν πάγκο με βιβλία (καθόλου πρωτότυπο αυτό, θα διαπιστώνουν, όσοι ήδη με γνωρίζουν). Το επέλεξα γιατί είχα ακούσει για τη Δάφνη Ντυ Μωριέ, τη συγγραφέα του, και γιατί επιπλέον η ιστορία όπως περιγραφόταν στο οπισθόφυλλο φαινόταν πως είναι από τις ιστορίες που μου αρέσουν.

Υπήρχαν συχνά plot twist, και έτσι μόλις κατέληγες – μέσω του αφηγητή – σε ένα συμπέρασμα, στην επόμενη σκηνή αυτό αναιρούνταν. Το πρώτο plot twist για εμένα ξεκίνησε από την πρώτη κιόλας σελίδα, καθώς (για άγνωστους λόγους) είχα την πεποίθηση όταν το αγόραζα ότι η ιστορία αφορούσε ξαδέλφες, άρα γυναίκες, και πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι ο αφηγητής είναι άντρας - ο Φίλιππος. Και λέω αφηγητής, γιατί το βιβλίο είναι γραμμένο ολόκληρο σε πρώτο πρόσωπο, κάτι που είναι γνωστό πως μου αρέσει πολύ περισσότερο από τις τριτοπρόσωπες αφηγήσεις. Τα συχνά plot twist με ενθουσίασαν γιατί με κρατούσαν σε συνεχή εγρήγορση και διάβαζα με μεγάλη προσήλωση. Επίσης, ο λόγος ήταν γρήγορος και άμεσος, με καλοστημένες περιγραφές των ανθρώπων και των χώρων, τόσο προσεκτικά δοσμένες που δεν ένιωσα στιγμή να βαριέμαι από το εύρος τους. Ειλικρινά, δε θυμάμαι να υπήρξε ούτε μία στιγμή που να βαρέθηκα ενώ κρατούσα αυτό το βιβλίο στα χέρια μου και σίγουρα θα αναζητήσω κι άλλα έργα της Δάφνης Ντυ Μωριέ.

Η ιστορία με εντυπωσίασε. Υπήρχε ένα σκοτεινό μυστήριο που απλωνόταν καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου, μέσα σε ένα ρομαντικό και πολύ καθώς πρέπει χωροχρόνο.

Ο Φίλιππος, που ορφάνεψε από πολύ μικρή ηλικία, μεγαλώνει με τον καλοπροαίρετο μεγαλύτερο ξάδελφό του, τον Αμβρόσιο. Όμως η στρωμένη και άνετη ζωή τους αλλάζει ολοκληρωτικά όταν ο Αμβρόσιος αποφασίζει να πάει ταξίδι στη Φλωρεντία. Εκεί ερωτεύεται και παντρεύεται, και εντελώς ξαφνικά πεθαίνει. Ο Φίλιππος, ζηλεύοντας το γάμο του Αμβρόσιου και τρελαμένος από θλίψη αλλά και υποψίες για το θάνατο του ξαδέλφου του, αποφασίζει να συναντήσει τη χήρα με προκαταβολικό μίσος προς αυτήν. Ακόμα κι αυτός όμως, γοητεύεται από τη μυστηριώδη, όμορφη και ευγενική Ραχήλ.

Τελικά... είναι η Ραχήλ υπεύθυνη για το θάνατο του Αμβρόσιου ή όχι;

Anastasia

8 σχόλια

Eleni Konstantina3.1.17
Καταπληκτική επιλογή φαντάζομαι πως είναι αυτό το βιβλίο. Δεν το έχω διαβάσει, έχω διαβάσει όμως τη Ρεβέκκα από την ίδια συγγραφέα και η γνώμη μου ήταν ίδια με τη δική σου, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου!
Θα το ψάξω οπωσδήποτε, γιατί αν κρίνω από τη Ρεβέκκα, είμαι σίγουρη πως θα μείνω απόλυτα ικανοποιημένη.
Καλημέρα και πολλά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Martha3.1.17
Αααα, εδώ διαβάζω πολύ καλά λόγια γι' αυτό το βιβλίο! Θα το ψάξω στα σίγουρα! Έχω φτιάξει wish list για φέτος, και θα προσπαθήσω να διαβάσω όσα περισσότερα γίνεται! Μόνο που η wish list όσο πάει και μεγαλώνει! Χαχα!
Φιλιά πολλά, κοπέλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Μαύρη τουλίπα3.1.17
Χαίρομαι πολύ που βρήκα αυτό το χώρο, ειδικά διαμορφωμένο για book lovers!
Καλώς σε ξαναβρίσκω, φίλη!
Θα τα λέμε συχνά!
Φιλάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις