Αναστασία μου καλημέρα, πόση νοσταλγία και τρυφερότητα κλείνεις μέσα σε λίγες στροφές…
Το ποίημά σου μύρισε ήλιο, ρετσίνι και παιδική ανεμελιά.
Κάθε εικόνα με γύρισε πίσω, σε εκείνα τα αθώα καλοκαίρια!
Σε ευχαριστώ για αυτό το ταξίδι.

Αναστασία δεν έχω πάει κατασκήνωση ποτέ μου γιατί όλο το καλοκαίρι το περνούσα στο χωριό του πατέρα μου στα Τζουμέρκα. Εκεί ήθελες κουβέρτα για να κοιμηθείς το βράδυ. Με αυτό που έγραψες είναι σαν να το έζησα, σαν να ήμουν και εγώ εκεί. Καλό μήνα Αύγουστο με υγεία σου εύχομαι!

Κατασκήνωση ε; Να σου πω, Αναστασία, δεν είχα ποτέ μια τέτοια εμπειρία ως παιδί. Δεν πήγα ποτέ, οπότε δεν έχω άμεση ιδέα για τα συναισθήματα. Πρέπει όμως να ήταν πολύ δυνατά και όμορφα.
Γλυκό και το ποίημά σου, καλή μας φίλη. Φιλιά πολλά.

Ω, δεν είχα ποτέ την εμπειρία της κατασκήνωσης, αλλά να που μου έδωσες εικόνες και συναισθήματα, Αναστασία μου! Υπέροχα!
Μόνο μία επίσκεψη είχα κάνει χρόνια πριν όταν ήταν κάτι ανιψούλες μου, που η μία ήθελε να φύγει και με είχαν πάρει κοντά για να τη στηρίξω και να μείνει. ☺
Πολύ χάρηκα που έχουμε και μία τέτοια συμμετοχή, αγαπάκι μου!
Να 'σαι καλά!
Σε φιλώ!
♥

Καλημέρα Αναστασία! Πολύ ωραίο το ποίημά σου και καλή επιτυχία στον διαγωνισμό. Δυστυχώς δεν είχα ποτέ την εμπειρία σε κατασκήνωση και πιστεύω ότι κάθε παιδί αξίζει να την ζήσει για πολλούς λόγους. Καλό Αύγουστο να έχουμε!