Ανασκόπηση Οκτωβρίου-Νοεμβρίου
4.12.17
Ο τελευταίος μήνας του χρόνου
είναι παρών και για το λόγο αυτό θέλω σήμερα, αγαπητέ αναγνώστη, να σου μιλήσω
για τα βιβλία που διάβασα το προηγούμενο δίμηνο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου.
Ξεκινάμε;;
1. «Έγκλημα στο Εξπρές Οριάν», της
Αγκάθα Κρίστι. Έχω μιλήσει για το συγκεκριμένο βιβλίο και μπορείς να δεις την
άποψή μου κάνοντας ένα κλικ εδώ.
2. «Το περιδέραιο τηςπριγκίπισσας», από τον Robert van Gulik. Την άποψή μου για το βιβλίο θα τη
βρεις εδώ.
3. «Δέκα μικροί νέγροι», της Αγκάθα Κρίστι. Μην τα ξαναλέω: κλικ εδώ.
4. «Ο Ευγένιος, η Ισαβέλλα και τα
μυστήρια», της Βησσαρίας Ζορμπά-Ραμμοπούλου. Μοναχοπαίδι στην Αθήνα η Σαββίνα
και μαθήτρια της έκτης δημοτικού έχει συστήσει μια παιδική ομάδα αλληλοβοήθειας
με τα αρχικά Χ.Ε.Π.: Χρήσιμη Εθελοντική Παρέμβαση. Με τον ίδιο απλό και
ανάλαφρα τρόπο -όπως και το πρώτο της σειράς- αλλά και με μια δόση... μυστηρίου
το βιβλίο μιλάει για λάθος μύθους και πρότυπα, για κοινωνικά στερεότυπα αλλά
και... ύποπτες παιδικές συναλλαγές ξεσηκωμένες από τον κόσμο των εντύπων και
των τηλεοπτικών σειρών και μεταφερμένες στον χώρο του σχολείου. Η σειρά
διηγημάτων με ηρωίδα τη Σαββίνα φιλοδοξεί να δώσει σε καινούργια προβλήματα
νέες απαντήσεις βασισμένες όμως σε παλιές, καλές και διαχρονικές ηθικές αξίες.
5. «Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ», του Απόστολου Δοξιάδη. Ολοκληρωμένη άποψη, εδώ.
6. «Σ’ αγαπώ απελπισμένα», του
Λάκη Φουρουκλά. Σε αυτό το βιβλίο με εξέπληξε η γραφή του, γιατί ήταν τελείως
διαφορετική από τα άλλα δικά του έργα που είχα διαβάσει. Ωστόσο, η πλοκή, η
οποία εξελισσόταν μέσα από γράμματα και σκέψεις μόνο, ήταν υπερβολική και στο
σημείο αυτό με έχασε.
7. «Ας είμαστε όλοι φεμινιστές», της
Chimamanda Ngozi Adichie. Τι θα μπορούσα να πω… Νομίζω πως το βασικό μειονέκτημα
αυτού του βιβλίου είναι πως είναι πολύ μικρό. Και όχι, δε με ενδιαφέρει η
ποσότητα. Πολύ απλά τα πράγματα: ήθελα κι άλλο από αυτό το βιβλίο. Αν γνωρίζετε
κάποιο σχετικό βιβλίο, δεν έχετε παρά να μου το προτείνετε.
8. «Βιλέτ», της Charlotte Brontë.
Σε αυτό το ανυπέρβλητο βιβλίο πώς γίνεται να μην έκανα μία ιδιαίτερη και ξεχωριστή
ανάρτηση; Δες με ένα κλικ εδώ.
9. «Οι παλιές μου φωτοτυπίες», της
Ευδοκίας Παναγιωτοπούλου. Ένα όμορφο παραμυθάκι για την αξία της ανακύκλωσης
και επαναχρησιμοποίησης του χαρτιού.
10. «Ο Μικρός Αδελφός», της Λότη
Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου. Το βιβλίο αυτό είναι απλώς ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ και ντρέπομαι
που δε διέθεσα ξεχωριστή ανάρτηση για να το εκθειάσω όπως του αξίζει. Βασισμένο
σε αληθινά γεγονότα, δίνει έμφαση στην αξία της οικογένειας, της φιλίας, της αγάπης,
της ανθρωπιάς, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης… Μία πολύ καλή επιλογή για να το
κάνετε δώρο σε κάποιο μικρό σας φίλο.
11. «Το βιβλίο των βίτσιων», του
Αύγουστου Κορτώ. Είχα διαβάσει πολύ κακές κριτικές για το εν λόγω βιβλίο, και
αποφάσισα να το διαβάσω. Γιατί το έκανα αυτό, θα με ρωτήσεις. Θα σου απαντήσω
πως είχα την περιέργεια, απλά, και όπως λένε «Η δυσφήμιση είναι η καλύτερη
διαφήμιση». Όχι. Απλά όχι. Το βιβλίο αυτό είναι η επίκληση στη διαστροφή και
την ανωμαλία. Δε θα σου πω, αγαπητέ αναγνώστη, να μην το διαβάσεις, όμως αν
μπεις στον πειρασμό να το κάνεις, μην πεις μετά πως δε σε προειδοποίησα.
12. «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», του
Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Το είχα διαβάσει εφηβάκι ακόμα. Με μάγεψε. Το ξαναδιάβασα
τώρα. Με συγκίνησε. Δεν είναι καθόλου περίεργο που κάποια έργα έχουν επιζήσει
μέσα στο χρόνο, που είναι τόσο διαχρονικά και κλασικά. Η επίκληση στην άδολη,
αληθινή, νεανική αγάπη.
13 & 14. «Παραμύθια της Πόλης»,
τόμος Α’ και τόμος Β’, από την Δέσποινα Παππά-Πασχαλίδου. Λατρεύω τα παραμύθια,
ειδικά εκείνα που εσωκλείουν τη λαογραφία ενός τόπου επομένως… τα λάτρεψα!
15. «Τα 2 φασόλια», του Παναγιώτη
Πετρόπουλου. Ένα παραμυθάκι για να σκεφτόμαστε καλά τι ευχόμαστε… γιατί η ευχή μας
μπορεί να πραγματοποιηθεί, και να μην είναι όπως τα ονειρευόμασταν όλα τελικά!
16. «Ο ενοχλητικός κόκορας», του
Παναγιώτη Πετρόπουλου. Άλλο ένα παραμύθι.
17. «Ένας παιχνιδιάρης λύκος», επίσης
του Παναγιώτη Πετρόπουλου. Ένα παραμύθι για την αξία του σεβασμού απέναντι στη
διαφορετικότητα.
18. «Η χρυσόκαρδη ξανθομαλλούσα»
της Μαρούλλας Πανάγου. Ένα πολύ όμορφο παραμύθι για τη δύναμη της καλοσύνης.
19. «Υποσχέσεις του Φθινοπώρου», του
Ιωάννη Τσιουράκη. Μία ποιητική συλλογή που πραγματικά λάτρεψα.
20. «Οι νύχτες με σένα», επίσης του
Ιωάννη Τσιουράκη. Μία ακόμα ποιητική συλλογή που κινείται στο ίδιο μήκος
κύματος με την προηγούμενη.
Αυτά προς το παρόν!
Έχετε διαβάσει κάποιο
από τα παραπάνω;
Εσείς τι διαβάσατε
τελευταία;
Καλή εβδομάδα σε
όλους!
6 σχόλια
Πάντως πας σφαίρααα! Ο θείος Πέτρος είναι για εμένα ένα βιβλίο μοναδικό. Πωρώνει τον αναγνώστη και προσωπικά με έκανε να ζηλέψω που... δεν είμαι μαθηματικός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάμε για τα επόμενα τώρα!!!
Ο θείος Πέτρος θα είναι για πάντα το πιο αγαπημένο μου! Όπως το είπες, σε πωρώνει!
ΔιαγραφήΤους δέκα μικρούς νέγρους τους έχω διαβάσει κι εγώ. Ένα βιβλίο που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ όσο ζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το μικρό αδελφό έχω διαβάσει επίσης, που με συγκίνησε βαθύτατα και με έκανε να κλάψω.
Τη Βιλέτ δεν την έχω διαβάσει, αλλά Σάρλοτ Μπροντέ έχω διαβάσει και μου αρέσει πάρα πάρα πολύ. Είναι τόσο ποιοτική!
Πολύ ωραίες οι επιλογές σου!
Θα περιμένουμε και τη συνέχεια! :)
Επιτέλους, έχουμε κάποια κοινά αναγνώσματα! :D
ΔιαγραφήΗ Σάρλοτ Μπροντέ έγινε πλέον μια αγαπημένη επιλογή από εδώ και στο εξής. Σίγουρα θα διαβάσω κι άλλα δικά της.
Καλό βράδυ! :)
Κλισέ αλλά... "respect", συνονόματη! 💕
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά μπράβο για τις επιλογές αλλά και αυτή την υπέροχη εμμονή βιβλιολατρείας!
(Για την Αγκάθα σού έχω γράψει σε παλαιότερες δημοσιεύσεις σου, εδώ στέκομαι στα "Παραμύθια της Πόλης" και στο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα"...)
Πολλά φιλιά και την καλημέρα μου! 💕🎄
Συνονοματάκι μου, πολύ χαίρομαι που σε βλέπω εδώ! :) Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια! (Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα είναι μία σταθερή αξία θεωρώ, για πολύ κόσμο!)
ΔιαγραφήΠολλά φιλάκιαααα! ❤