Πόσες φορές αυτόν τον ήλιο τον είδαμε φέτος, κόκκινο απ' τις φωτιές...
Αλλά ναι, το παγωμένο τσάι, σταθερή αξία και για μένα αυτό το καλοκαίρι.
Υπέροχο το ποίημά σου, Αναστασία μου!
Γεμάτο εικόνες και λυρισμό.
Μπράβο σου!
Καλό μεσημέρι, πολλά φιλιά!

Να μην τελειώσει, Αναστασία μου. Γιατί να τελειώσει. Να μας γεμίσει με όμορφες στιγμές και μετά. Και οι στίχοι σου συνεχίζουν αυτό το λυρικό γαϊτανάκι σου, που μας ταξιδεύει αργά, όμορφα, νωχελικά σε τόσο όμορφες εικόνες.
Καλό σαββατοκύριακό καλή μου.

Φοβερό ποίημα που με τις λέξεις του χαρακτηρίζει απόλυτα τον Αύγουστο, που απ' τη μία δε θέλουμε να τελειώσει, όμως απ' την άλλη αδημονούμε για δροσερό αεράκι του Σεπτέμβρη!!!
Καλη επιτυχία Αναστασακι μου!!!!

Με συγκίνησες βαθιά.

Αυτό δεν είναι απλώς ένα «ποίημα». Είναι ένα ποτήρι δροσιάς σε καυτή μέρα, ένα αεράκι στο τέλος του Αυγούστου. Είναι ζωγραφιά με λέξεις.

Οι εικόνες που επέλεξες δεν είναι απλές περιγραφές. Είναι συναισθήματα που πήραν μορφή. Η κούνια που λικνίζεται περιμένοντας κάποιον, μου έβγαλε μια νοσταλγία για τα παιδικά μας χρόνια... Το βιβλίο που διαβάζεται αργά, τα κόκκινα νύχια, είναι μια λεπτομέρεια τόσο προσωπική, τόσο ερωτική, τόσο γεμάτη υποβολή.... Το σύκο που σκάει σιωπηλά είναι μια εικόνα μαγείας. Είναι η φύση που μιλάει χωρίς λόγια, είναι ο χρόνος που περνάει αμέριμνος, αλλά και ο θάνατος κάτι μικρού για να γεννηθεί κάτι άλλο.

«Νωχελικός»... Τόσο ακριβής τίτλος. Νωχελικός Αύγουστος, γιατί αρνείται αρνείται να βιαστεί, γιατί ζει σε έναν δικό του ρυθμό, βαθύ και ονειρικό.

Σε παρακαλώ συνέχισε να γράφεις. Η φωνή σου αξίζει να ακουστεί.

Αναστασία μου πραγματι μπορεί να είναι ΚΑΙ έτσι ο Αύγουστος . Οι εικόνες που γράφουν στο μυαλό μας διαβάζοντας την συμμετοχή σου στο δρώμενο της Αριστέα μας, κανονικά έτσι πρέπει να είναι νωχελικός!
Καλο υπόλοιπο καλο καλοκαιράκι να περάσεις! φιλιααα!
Δεν ξέρω γιατί με βγάζει ανώνυμη είμαι η Σμαραγδάκι...😮

Αναστασάκι μου, το ποίημά σου έχει μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα ηρεμίας, πληρότητας και μιας γλυκιάς μελαγχολίας. Ο "Νωχελικός Αύγουστος" που περιγράφεις δεν είναι απλώς ένα καλοκαίρι γεμάτο τζιτζίκια, αλλά μια εμπειρία αισθητηριακή και συναισθηματική, γεμάτη ανάπαυση, θηλυκότητα, αλλά και ένταση μέσα στη νωχέλειά του. Φιλιά πολλά!

Εμένα πάλι πότε ήρθε, πότε κοντεύει να την κάνει ο Αύγουστος, χαμπάρι δεν πήρα!
Μάλλον επειδή δεν τον έζησα;
Εσύ Αναστασία μου, όμως, μας έδωσες ωραίες εικόνες. Μέχρι και τα τζιτζίκια άκουσα!
Σε ευχαριστώ πολύ και για αυτή σου τη συμμετοχή, μάτια μου!
Φιλάκια πολλά!
♥

Πολύ ωραίο το ποίημα σου Αναστασία!
Αχ αυτός ο Αύγουστος! Τον περιμένουμε πως και πως και όταν μας χαίρεται μας φέρνει μια μελαγχολία!