Παράλληλη στήριξη - Ένας Οκτώβρης γεμάτος δοκιμασίες

2.11.25

 



    Οκτώβριος: ένας μήνας που ήρθε με περισσότερο βάρος απ’ όσο περίμενα και με περισσότερα μαθήματα απ’ όσα φανταζόμουν.
    Όταν, στις αρχές Σεπτέμβρη, έλαβα το μήνυμα ότι προσλήφθηκα στην Ειδική Αγωγή, ομολογώ πως το περίμενα, αλλά δεν ήξερα αν πραγματικά το ήθελα. Είμαι εκπαιδευτικός με πολλή ενσυναίσθηση, δένομαι με τους μαθητές μου βαθιά, ειλικρινά, χωρίς “πρέπει” και “δεν πρέπει”. Πέρσι, που είχα αναλάβει παράλληλη για μικρό χρονικό διάστημα, είδα πως ο αποχωρισμός ήταν πολύ πιο δύσκολος από ό,τι σε μια τάξη Γενικής Εκπαίδευσης. Ένα παιδί δέθηκε μαζί μου τόσο και με τον τρόπο που συχνά συμβαίνει, δέθηκα κι εγώ λίγο παραπάνω απ’ όσο νόμιζα.
    Φέτος, προς έκπληξη όλων (και δική μου), παρέχω παράλληλη στήριξη σε οκτώ παιδιά. Ναι, οκτώ. Όταν το είπα σε μια φίλη, χαριτολογώντας μου απάντησε:
«Αχ ωραία, παράλληλη στήριξη, θα κάθεσαι. Αυτά είναι!»
    Κι όμως… απέχει πολύ από αυτό. Γιατί μπορεί η πρακτική πλευρά της δουλειάς να μην φαίνεται “τρομερά δύσκολη”, αλλά η ψυχική πλευρά είναι ένα άλλο ταξίδι. Από τα οκτώ παιδιά, τα τρία έχουν σοβαρές δυσκολίες. Και με το ένα, το πιο ευαίσθητο, το πιο εύθραυστο, υπήρξε μια συμπεριφορά που με προβλημάτιζε και με έβαλε να πάρω δύσκολες αποφάσεις. Έπρεπε να κινηθώ υπηρεσιακά, με βάση τη δεοντολογία μου, την παιδαγωγική μου ευθύνη, και το καθαρό μου βλέμμα απέναντί του.
    Κι εκεί ήρθε ο πόνος. Η στήριξη διακόπηκε για λίγο. Εκείνος απομακρύνθηκε. Κι εγώ ένιωσα σαν να τον πλήγωσα, ενώ το μόνο που ήθελα ήταν να τον προστατεύσω. Το να προσπαθώ να του μιλήσω και εκείνος να φεύγει… με συνέθλιψε. Δεν μπορούσα να αντέξω τη σκέψη ότι με ένιωθε προδοτική απέναντι στην εμπιστοσύνη που μου έδειχνε.
    Όμως οι μέρες πέρασαν. Μιλήσαμε, βρήκαμε τρόπους ως ΕΔΥ να επιστρέψω στην τάξη με ασφάλεια. Κι εκείνος με δέχτηκε ξανά, ήρεμα, πιο "ώριμα".
    Κι έτσι, μέσα σε όλη αυτή τη σύγχυση, φάνηκε το φως. Είδα ότι αυτό που έκανα, τελικά, ήταν για το καλό του. Και ξαναχτίστηκε μια σχέση υγιής, τρυφερή, πραγματική. Κι έτσι, ανάμεσα σε κούραση, άγχη, δάκρυα και μικρές νίκες, ο Οκτώβρης είχε και αυτά που κατάφερα:

*Να δοκιμάσω μια νέα γεύση τσαγιού (επιμένω!) 
Δεν κάνω διαφήμιση, αλλά δοκίμασα αυτά τα τσαγάκια:

Σε γενικές γραμμές, αυτή η σειρά τσαγιών μου αρέσει πολύ, αλλά τα συγκεκριμένα δε με ξετρέλαναν.









*Να πίνω πολύ νερό (επιμένω ακόμα περισσότερο!) 
*Να φτιάξω μια γλυκιά κολοκυθόπιτα. 
*Να φτιάξω καροτόσουπα ένα βράδυ με ψύχρα. 
*Να ξεκινήσω περπάτημα / τρέξιμο. 
*Να χαρώ τα γενέθλιά μου με την ψυχή μου. 
*Να οργανώσω μια βραδιά ταινίας με πίτσα και ποπ κορν.
Βραδιά ταινίας με σουβλάκια, πιάνεται, ε;;
*Να έχω την καρδιά μου ανοιχτή στους ανθρώπους που αγαπώ.
*Να μην κρύβω κάτω από το χαλί αυτά που νιώθω. 
*Να έχω περισσότερη υπομονή.

Και τώρα, έρχεται ο Νοέμβριος. Ευελπιστώ πιο ήρεμος.

Στόχοι Νοεμβρίου:

*Να γελάσω με όλη μου την ψυχή.
*Να φτιάξω επιτέλους γλυκιά κολοκυθόπιτα με την κολοκύθα που με περιμένει υπομονετικά στο ψυγείο.
*Να κοιμάμαι νωρίτερα.
*Να εξασκήσω μυαλό και σώμα.
*Να φροντίσω το πρόσωπό μου.
*Να με αγκαλιάζω όταν πέφτει η διάθεση.
*Να οργανώσω μια έξοδο με τη φιλεναδούλα μου, που έχω να δω καιρό.
*Να πάμε θέατρο.
*Να ακούω πέντε φορές και να μιλάω μία.
*Να χαρώ τις μικρές, ταπεινές στιγμές.
*Να κάνω τουλάχιστον τρία από τα παραπάνω.

Αυτά από εμένα για σήμερα!

Καλό μήνα σε όλους, με υγεία, γλύκα, τρυφερότητα και μια καρδιά που μαθαίνει όχι να σκληραίνει, αλλά να ανθίζει.



You Might Also Like

6 comments

  1. Καλημέρα και καλή εβδομάδα, Αναστασία μου.
    Για ακόμη μία φορά, με άγγιξαν βαθιά αυτά που έγραψες…
    Είναι σπάνιο, θα έλεγα, να διαβάζεις κάποιον που μιλά με τόση ειλικρίνεια για τη δουλειά του, τα συναισθήματά του και τις δυσκολίες πίσω από τις όποιες "ταμπέλες" μπορεί να υπάρχουν. Έχεις μια ψυχή που φαίνεται να νοιάζεται πραγματικά και αυτό κάνει τη διαφορά, τη διαφορά του επαγγέλματος από του λειτουργήματος δηλαδή. Εύχομαι ο Νοέμβρης να σου φέρει γαλήνη, στιγμές όμορφες και με εκείνο το φως που τόσο όμορφα περιγράφεις. Εύχομαι όλοι σου οι στόχοι να πραγματοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου, σε ευχαριστώ. Δεν αφήνω τίποτα στην τύχη του. Υπάρχουν πολλοί πολύ καλοί εκπαιδευτικοί, γενικής και ειδικής αγωγής, αν τα παιδιά έχουν έναν σεβασμό από το σπίτι τους και προσφέρονται, γίνεται πολύ καλό μάθημα.
      Ας ελπίσουμε ότι αυτός ο μήνας θα είναι πιο ήρεμος.
      Καλή σου μέρα, και να έχεις έναν όμορφο Νοέμβριο! 💖💖

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα Αναστασία μου. Μας είχες λείψεις ομολογώ και αναρωτιόμουν τι γίνεται. Καλό μήνα, κορίτσι μου.
    Αυτό, που ανοίγουν τα στόματά τους, απ' έξω όλοι οι άσχετοι και εκφράζουν γνώμη για τη δουλειά σας στο εκπαιδευτικό επίπεδο, με τρελαίνει και μου ...γυρίζει το μάτι ρε φιλενάδα. Χάλι πραγματικό.
    Χαίρομαι, που όλα ήρθαν σε αρμονία και τώρα μπορείς να βρεις τους ρυθμούς σου.
    Να ξέρεις σε καμαρώνω για αυτό, κοπέλα μου.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς, για κάποιο λόγο όλοι πιστεύουν ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί καθόμαστε. Έχει βγει αυτή η φήμη από προηγούμενες γενιές. Ωστόσο βλέπω πλέον ότι οι καθηγητές έχουν πολύ περισσότερες γνώσεις από παλιότερα, πολύ περισσότερο κέφι, κάνουν πολύ πιο διαδραστικό μάθημα και γενικώς δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Και σίγουρα, αν δεις αυτή τη δουλειά σοβαρά και ασχολείσαι, είναι σίγουρο ότι σου δίνει πολλή χαρά, αλλά και μεγάλη ευθύνη συγχρόνως.
      Καλό μήνα να έχεις Γιάννη μου, καλή σου ημέρα! 🥰💕

      Διαγραφή
  3. Αναστασία μου καλό μήνα!
    Παράλληλη στήριξη σε 8 παιδιά είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο, σου εύχομαι καλή δύναμη και μακάρι όλοι οι εκπαιδευτικοί να είχαν την ενσυναίσθηση σου. Πάντα να βρίσκεις το φως εκεί που όλα μοιάζουν εναντίον!
    Όταν μοιραζόμαστε τους στόχους μας είναι σαν μια ανοικτή δέσμευση που μας κινητοποιεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναμένουμε και για άλλους εκπαιδευτικούς Ειδικής, γιατί δεν είναι μόνο η παράλληλη στήριξη, αν σκεφτείς ότι για τμήμα ένταξης είναι γύρω στα 30 παιδιά, είναι τρομερό το πλήθος. Το Υπουργείο κάνει τα στραβά μάτια, όπως πάντα... Αλλα συνεχίζουμε παρά τις αντίξοες συνθήκες και το χάλι που επικρατεί στον τομέα της εκπαίδευσης. (Δεν είναι αποκαρδιωτικό, αλήθεια??)
      Οι στόχοι δημοσίως ναι, είναι δέσμευση! Και δεν το κάνω με άγχος, αλλά κυρίως για να υπενθυμίζω στον εαυτό μου να με φροντίζω και να βρίσκω χρόνο να περνάω καλά.
      Σε φιλώ Κατερίνα μου, καλή σου ημέρα, να έχεις έναν υπέροχο μήνα! 🩷🩷

      Διαγραφή

Στην παρέα των Top Blogs