Η ημέρα της προσωπικής μου πρωτοχρονιάς 🎂🎈🎉
9.10.25
Έφτασε ξανά η ημέρα της προσωπικής μου πρωτοχρονιάς.
365 μέρες κύλησαν από τότε που έσβησα τα προηγούμενα κεράκια και φέτος η φλόγα τους μετρά άλλη μία χρονιά πάνω μου.
Τα γενέθλιά μου είναι πάντα μια μέρα ανασκόπησης και αναστοχασμού. Μια μικρή στάση για να κοιτάξω πίσω και να δω πόσο προχώρησα μέσα στη χρονιά, σε τι υστέρησα, σε τι βελτιώθηκα και πού θα μπορούσα να είχα πάει καλύτερα.
Από πού να αρχίσω… Ήταν μια χρονιά πραγματικά σκληρής δουλειάς. Οι στιγμές με τους μαθητές μου δεν ήταν απλώς μάθημα, ήταν μία μορφή γιορτής. Με περίμεναν, ανυπομονούσαν να με δουν, όπως κι εγώ εκείνους. Ίσως να ακούγεται υπερβολικό, μα ένιωσα πως κατάφερα να αγαπήσω κάθε παιδί, γύρω στα εκατόν ογδόντα, ίσως και περισσότερα. Έμαθα τα ονόματά τους, τις ιστορίες τους, τις αδυναμίες και τις ικανότητές τους. Κατάφερα να τους εμπνεύσω: να βρίσκομαι μέσα σε μια τάξη και να βλέπω όλα τα παιδιά να συμμετέχουν με ενθουσιασμό, να παίζουμε, να γελάμε, να μαθαίνουμε μαζί.
Υπήρξαν στιγμές που παιδιά από άλλα τμήματα, που δεν τα δίδασκα, ήρθαν να μου πουν πως άκουσαν ότι «τα εξηγώ όμορφα» και ζήτησαν να με έχουν κι εκείνα.
Όταν ήρθε η ώρα να φύγω, τα παιδιά του Γυμνασίου έκλαιγαν. Μου έφτιαξαν κάρτες, μου αγόρασαν δώρα: μια τσάντα, ένα ζευγάρι ασύρματα ακουστικά, ένα γλαστράκι, αυτοκόλλητα… τόσες μικρές χειρονομίες αγάπης. Θυμάμαι ακόμη τη στιγμή που σηκώθηκαν όλοι όσοι είχα αναλάβει, γύρω στα εβδομήντα πέντε παιδιά, και με χειροκροτούσαν. Την επόμενη μέρα, όταν πέρασα ξανά από το σχολείο για κάποιες εκκρεμότητες, κρεμασμένοι στα κάγκελα με φώναζαν και γελούσαν.
Αυτές οι στιγμές χαράζονται μέσα σου για πάντα.
Πέρυσι εργάστηκα σε Γυμνάσιο, σε Γενικό Λύκειο και σε ΕΠΑΛ, τόσο στη γενική όσο και στην ειδική αγωγή. Ακόμα και στο ΕΠΑΛ, όπου τα Μαθηματικά συνήθως δε συγκινούν, είδα στα μάτια τους τη στενοχώρια όταν ήρθε η στιγμή του αποχωρισμού.
Δε θέλω να περιαυτολογήσω, όμως η αλήθεια είναι πως έδωσα και την ψυχή μου στη διδασκαλία. Δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω μαθητή χωρίς να έχει καταλάβει, μπορούσα να εξηγήσω χίλιες φορές, με χίλιους διαφορετικούς τρόπους, ώσπου να γίνει το φως κατανοητό.
Κι αν κρατώ κάτι από όλα αυτά, είναι πως η δουλειά, η αγάπη για το επάγγελμα και το γνήσιο ενδιαφέρον δεν πάνε ποτέ χαμένα. Ειδικά τα παιδιά έχουν το πιο αλάνθαστο ένστικτο: ξέρουν ποιος νοιάζεται και ποιος όχι. Και εκεί, πιστεύω πως κέρδισα. Γιατί η ψυχή μου ένιωσε ότι αγαπήθηκε.
Φέτος εργάζομαι στην ειδική αγωγή σε Γυμνάσιο, αλλά και στη γενική εκπαίδευση στο Λύκειο, πάντα ως μαθηματικός. Παράλληλα, τελειώνω και το δεύτερο μεταπτυχιακό μου, ένα πρόγραμμα που με έκανε πραγματικά περήφανη και ευτυχισμένη. Μου άνοιξε νέους ορίζοντες και έδωσε βάθος στην παιδαγωγική μου ματιά. Αυτή η νέα γνώση μου δίνει, πραγματικά, φτερά. Ο νους μου είναι γεμάτος νέες ιδέες που λαχταρώ να αναπτύξω και να υλοποιήσω σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Κρατάω, είναι αλήθεια, τα πόδια μου γερά στη γη, με την ταπεινότητα που μου διδάσκει η καθημερινή εμπειρία, αλλά η ψυχή μου πετάει ψηλά, στα όνειρα που πλέκω με μάτια ατενίζοντας τον ουρανό.
Η ζωή μου έχει αλλάξει εντελώς μέσα σ’ αυτόν τον χρόνο και, ευτυχώς, προς το καλύτερο. Παρ’ όλα αυτά, ως μητέρα νιώθω συχνά πως υστερώ. Είναι αποκαρδιωτικό να έχεις διαβάσει τόνους βιβλίων για παιδική ψυχολογία, διαπαιδαγώγηση και παιδαγωγική, και την κρίσιμη στιγμή να αισθάνεσαι πως όλα αυτά ξεχνιούνται στην πράξη.
Βάζω τα δυνατά μου κάθε μέρα: να μένω ψύχραιμη, να αντέχω τα ξεσπάσματα, να γίνομαι καλό παράδειγμα, να υπομενω την υπερένταση που φέρνει η κούραση μετά το σχολείο - παιδικό σταθμό, να μαγειρεύω υγιεινά, να προσφέρω τα πάντα… κι όμως, πολλές νύχτες καταλήγω με ένα παυσίπονο στο χέρι για τον πονοκέφαλο.
Ο χρόνος που περνάει με στενοχωρεί κάπως. Η πρώτη μου νιότη έχει φύγει. Με μελαγχολεί να σκέφτομαι πως υπάρχουν εποχές που δε θα ξανάρθουν, στιγμές που δε θα ζήσω πια με την ίδια ανεμελιά. Το σώμα δεν ανταποκρίνεται όπως παλιά, κουράζομαι πιο εύκολα, κοιμάμαι νωρίτερα, τα μαλλιά μου έχουν αρχίσει να ασπρίζουν, και η νεότητα έχει δώσει τη θέση της σε μια πιο ήσυχη ωριμότητα.
Προσπαθώ να αγκαλιάσω αυτές τις αλλαγές. Να αγκαλιάσω τον εαυτό μου, που δίνει τα πάντα για τους άλλους. Κι όμως, τελευταία κάπου κολλάω…
Κρατώ, όμως (και είναι σπουδαίο αυτό!) την αγάπη που λαμβάνω από την οικογένειά μου, τους μαθητές μου και τους λίγους, αληθινούς φίλους που εκτιμώ βαθιά. Αυτή η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη που με κάνει να συνεχίζω.
Χρόνια μου πολλά, λοιπόν. 🌷
7 comments
Πόσο τυχεροί είναι οι μαθητές σου, Αναστασία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ αυτό θα πω!
Χρόνια πολλά, φωτεινά και ευλογημένα!
Να σε χαιρόμαστε οι φίλοι bloggers και όσοι σε αγαπούν!
Φιλιά πολλά
Είσαι μια τρυφερή μητέρα, μια καθηγήτρια που όλοι θα ήθελαν να έχουν και σίγουρα μια πολύ δυνατή γυναίκα, που έχει αγγίξει πολλές καρδιές και κυνηγάει τα όνειρά της. Σου αξίζουν τα καλύτερα. Να είσαι χιλιόχρονη με κάθε ευτυχία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναστασία μου, να που με ιδιαίτερη χαρά και σεβασμό μαθαίνουμε τόσα ενδιαφέροντα πράγματα για σένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξεκινήσω από τα χρόνια μου πολλά. Τις πιο θερμές μου ευχές, με την καρδιά μου, για τα γενέθλιά σου.
Εκπαιδευτικός λοιπόν. Γεμάτη εμπειρίες και δοτικότητα προς τα παιδιά σου. Αυτό φανερώνει το χαρακτήρα σου. Έτσι εξηγείται λοιπόν και η συλλογικότητά σου στη συντροφιά μας.
Είσαι γυναίκα, σύζυγος, μητέρα, επαγγελματίας. Μην υποβαθμίζεις ΚΑΜΙΑ από αυτές τις ιδιότητες, καλή μου φίλη. Κάθε μια έχει την αξία της. Αν το κάνεις θα έχεις κάτι προβληματικό πάνω σου.
Τα χρόνια δεν γίνονται βάρος, γίνονται εμπειρία, σοφία και ωριμότητα να ζήσεις ψυχικά και σωματικά πιο όμορφα. Μην παραμελείς το σώμα σου, συνέχιζε να καλλιεργείς την ψυχή σου.
Μια αγκαλιά ευχές.
Να τα εκατοστίσεις Αναστασία μου! Υγεία, αγάπη, ευτυχία και πολλά χαμόγελα σου εύχομαι. Μακάρι, κάθε χρόνο οι ανασκοπήσεις σου, να δείχνουν ότι πέτυχες τους στόχους και εκπλήρωσες τα θέλω σου. Πάντα με ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν στο πλάι σου! Να περάσεις όμορφα. Πολλά φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά και καλά, Αναστασία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να μεγαλώνεις, αλλά κερδίζεις σε άλλα. Ευτυχώς είναι έτσι φτιαγμένα που υπάρχει αντιστάθμισμα για αυτά που χάνονται. Σημασία έχει να τα έζησες!
Υγεία να έχεις και να εξελίσσεσαι μαζί με όσους αγαπάς!
Φιλάκια πολλά!
♥
Χρόνια σου πολλά Αναστασία! Σου εύχομαι ολόψυχα υγεία, τύχη και ευλογία. Είναι πολύ όμορφο που έχεις τόσο πάθος για την δουλειά σου και για αγαπάς τόσο τα παιδιά που και αυτά το αναγνωρίζουν και σου δίνουν πίσω αυτήν την αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε χρόνος που περνάει πρέπει να μας κάνει πιο δυνατούς, πιο σοφούς και πιο ώριμους στην αντιμετώπιση των πραγμάτων. Και πιστεύω ότι εσύ το καταφέρνεις πολύ καλά αυτό! Χαρούμενα και ευλογημένα 35 λοιπόν!
Χρόνια πολλά Αναστασία μου! Τι πιο όμορφο για έναν εκπαιδευτικό από την αγάπη και την αποδοχή των παιδιών που περιγράφεις. Καλή σταδιοδρομία σου εύχομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφή