✨ Ο δικός μου Καλοκαιρινός Θησαυρός
25.7.25
Η Εκκλησία του Αγίου Γερασίμου
Υπάρχει μια εκκλησία σε μια γειτονιά της φοιτητικής μου ζωής που για μένα δεν ήταν απλώς ένα θρησκευτικό σημείο. Ήταν το καταφύγιό μου.
Όταν όλα με βάραιναν – οι σπουδές, οι ανασφάλειες, οι σχέσεις που μπέρδευαν – έβρισκα τον δρόμο μου μέχρι εκεί. Έμπαινα διακριτικά, καθόμουν σε μια γωνίτσα, παρακολουθούσα μια ακολουθία και άφηνα τα δάκρυα να κυλήσουν ήσυχα. Προσευχόμουν. Ξαλάφρωνα. Δεν ήξερα τότε πόσο σημαντικό ήταν αυτό: να έχεις ένα μέρος που σε χωράει όπως είσαι, με όλα σου.
Κάποιες άλλες φορές, καλοκαιρινά βράδια, συναντιόμασταν με τη φίλη μου στον περίβολο. Καθόμασταν στα παγκάκια, μιλούσαμε ανέμελες για όλα και για τίποτα, με σουβλάκι στο χέρι και κόκα κόλες. Το φως από τα φαναράκια, η μυρωδιά του γιασεμιού από κάπου δίπλα, η ησυχία... ήταν όλα όσα χρειαζόμασταν.
Αυτή η εκκλησία έχει χαραχτεί μέσα μου σαν μυστική πατρίδα της ψυχής μου. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες αλλαγές κι αν έρθουν, η ανάμνηση του Αγίου Γερασίμου κουβαλά πάντα εκείνη τη γλυκιά νοσταλγία των φοιτητικών μου χρόνων. Και κάθε φορά που η ζωή με φέρνει ξανά σ’ εκείνη τη γειτονιά, δεν φεύγω χωρίς να περάσω απ’ την εκκλησία. Να μπω έστω για λίγο, να ανάψω ένα κεράκι, να ψιθυρίσω μια προσευχή, να καθίσω στο παγκάκι. Σαν να επιστρέφω για λίγο σε ένα κομμάτι του εαυτού μου που έμεινε εκεί και με περιμένει.
📍 Αν ποτέ βρεθείς στα Ιλίσια, αναζήτησε την Εκκλησία του Αγίου Γερασίμου. Μπορεί να μην την προσέξεις με την πρώτη ματιά, αλλά αν σταθείς λίγο, ίσως σου ψιθυρίσει κάτι δικό της. Ίσως γίνει κι ο δικός σου μικρός θησαυρός.
Αυτός ο "θησαυρός" είναι η συμμετοχή μου για το δρώμενο «Καλοκαιρινός θησαυρός - Τα κρυμμένα σημεία της γειτονιάς μας», που το διοργανώνει η Κική από το Εκφράσου.
.jpg)
20 comments
Ωραίες αναμνήσεις, συγκινητική η εικόνα της κοπέλας που βρίσκει ηρεμία και καταφύγιο στην αγαπημένη της εκκλησία. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν το σκέφτηκα να ''χαθώ'' σε μια εκκλησία αφήνοντας τον εαυτό μου ελεύθερο και κάνοντας μια προσευχή. Να σαι καλά που μας μετέφερες τη δική σου μυστική γωνιά. Καλό καλοκαίρι !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ, Άννα! Είναι πολύ καταπραϋντικό, σε γαληνεύει και φεύγεις ήρεμος, χαρούμενος και με αισιοδοξία. Να είσαι καλά, καλό υπόλοιπο καλοκαιριού κι εσύ!
ΔιαγραφήΑναστασία μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο συγκινητική και ουσιαστική η συμμετοχή σου… Τη διάβασα αργά, με προσοχή, σαν να άκουγα κάποιον να μου ψιθυρίζει μια αληθινή ιστορία από καρδιάς. Ένα μέρος γνώριμο – μια εκκλησία – γίνεται στα χέρια σου κάτι πολύ πιο βαθύ: ένας χώρος ψυχής, ανακούφισης, γαλήνης, εσωτερικής επιστροφής.
Με συγκίνησε ιδιαίτερα ο τρόπος που περιγράφεις τις στιγμές εκεί — άλλοτε με σιωπή, άλλοτε με φίλους, άλλοτε με μια απλή προσευχή. Και πόσο όμορφα δένεις την εικόνα του καλοκαιρινού φοιτητικού σου απογεύματος με την παρουσία του ιερού χώρου… Μια «μυστική πατρίδα», όπως τόσο ποιητικά την ονομάζεις.
Είναι ευλογία να έχει κανείς έναν τέτοιο τόπο που τον "χωρά όπως είναι", και είναι δώρο που το μοιράστηκες μαζί μας. Σε ευχαριστώ που έδωσες τόσο βάθος και τρυφερότητα στο δρώμενο — το κείμενό σου θα μείνει μέσα μου σαν ψίθυρος φωτεινός.
Με συγκίνησε βαθιά και η εικόνα που τη συνοδεύει να ξέρεις!
Ευχαριστώ πολύ.
Κική
✿ Εκφράσου ✿
Κική μου, το σχόλιό σου μου χάρισε μια στιγμή συγκίνησης – εκείνη την αίσθηση που νιώθεις όταν καταλαβαίνεις ότι κάποιος είδε μέσα από τις λέξεις σου ακριβώς ό,τι ήθελες να μεταδώσεις.
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ από καρδιάς για τον χρόνο, την προσοχή και την τρυφερότητα με τα οποία διάβασες το κείμενο.
Η παρουσία σου στο ποστ μου ήταν σαν ένα ζεστό φως – με έκανε να νιώσω ότι η «μυστική πατρίδα» που περιέγραψα βρήκε και σε σένα ένα νησί να ακουμπήσει. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να λάβει κανείς ως δημιουργός.
Μετά από λόγια τόσο ουσιαστικά, νιώθω ότι η καλύτερη απάντηση είναι απλώς να πω: Σ’ ευχαριστώ που έκανες αυτό το κείμενο να αισθανθεί αγαπημένο.
"Σαν να επιστρέφω για λίγο σε ένα κομμάτι του εαυτού μου που έμεινε εκεί και με περιμένει.."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο όμορφα το διατυπώνεις εδώ, Αναστασία μου. Πόσο όμορφος λόγος, βγαλμένος μέσα απ' την ψυχή σου, ζεστός, τρυφερός, νοσταλγικός.
Ακολούθησα τα βήματά σου στη "δική" σου εκκλησία. Ναι, για όλους μας πιστεύω πάντα κάπου υπάρχει ένα εκκλησάκι, που χωράει την ψυχή και τις σκέψεις μας.
Μια εξαίρετη ανάρτηση διάβασα δοσμένη με το ζεστό ύφος της καρδιάς σου.
Γιάννη, τα λόγια σου με συγκίνησαν βαθιά, γιατί έπιασαν αυτό ακριβώς που ένιωθα: πως μερικά μέρη μας κρατούν ακόμα εκεί, σαν στάλα χρόνου που περιμένει να την πεις ξανά. Σ’ ευχαριστώ που περπάτησες μαζί μου σε αυτόν τον ιερό χώρο, και που κατάλαβες πως όλοι έχουμε ένα τέτοιο «εκκλησάκι» μέσα μας.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά!!!
ΥΓ: να ξέρεις πως, όσο διάβαζα το σχόλιό σου, χαμογελούσα με τη σκέψη πως η δική σου ψυχή έχει κι αυτή έναν τέτοιο γαλήνιο τόπο...
Σε ευχαριστώ αγαπημένη μου φίλη. Ειλικρινά.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, καλό απόγευμα!
ΔιαγραφήΤι ωραίος ο δικό σου καλοκαιρινός θησαυρός. Να έχεις πάντα φυλαχτό την ευχή του Αγίου Γερασίμου. Δεν έχω πάει ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά μέσα απ' την περιγραφή σου, ήταν σαν να πήγα.
Και είναι αυτό που λέω: δεν έχουν όλες οι στιγμές, φανταχτερό φόντο, αλλά με τα συναισθήματα που αποτυπώνουν αποκτούν μέσα μας τη δική τους βαρύτητα.
Σε φιλώ γλυκά.
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη με τον καύσωνα!
Αυτό ακριβώς ένιωθα και νιώθω ακόμα, Μαρίνα μου, ότι ο Άγιος Γεράσιμος ήταν ο προστάτης μου σε όλες αυτές τις στιγμές και παραμένει ακόμα, όποτε τον ζητάω.
ΔιαγραφήΣημασία έχουν τα συναισθήματα, αυτά είναι που μας δένουν με ανθρώπους, μέρη, αντικείμενα...
Πολλά φιλιά Μαρινάκι!!!
Φίλη μου, πόσο όμορφα περιγράφεις αυτόν τον τόπο που έγινε καταφύγιο και καρδιά! Μου αρέσει που θυμάσαι όχι μόνο τις δυσκολίες, αλλά και τις μικρές χαρές – τα βράδια με φίλους, το γιασεμί, την ησυχία. Κάθε φορά που επιστρέφεις, είναι σαν να αγκαλιάζεις τη φοιτήτρια που ήσουν. Είναι πολύτιμο να έχουμε τέτοια μέρη που μας «κρατάνε» ακόμα και όταν εμείς έχουμε φύγει.❤️
ΑπάντησηΔιαγραφή(Και τώρα λαχταρώ σουβλάκι, ευθύνης σου!) 😄
Μαριαλένα
Έχουν και οι δυσκολίες τη γοητεία τους...γιατί μόνο μέσα από αυτές καταφέρνουμε να απολαύσουμε πραγματικά αυτές τις μικρές χαρές.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Μαριαλένα μου, να είσαι καλά!
Αυτό το κείμενο είναι ένα μικρό διαμαντάκι. Με άγγιξε βαθιά… Δεν είναι απλώς μια ανάμνηση, είναι μια εξομολόγηση ψυχής, γραμμένη με αλήθεια και τρυφερότητα. Οι εικόνες σου, το παγκάκι, το γιασεμί, τα φαναράκια, οι ακολουθίες, τα δάκρυα που κυλούν σιωπηλά, το σουβλάκι, η κόκα κόλα, είναι τόσο ισχυρές που δημιουργούν μια ολόκληρη ταινία μέσα στο μυαλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα πράγμα ακόμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι αγγίζεις θέματα πίστης, παρηγοριάς και εσωτερικής γαλήνης με απλότητα, χωρίς να γίνεσαι ηθικολογική ή φορτισμένη. Αυτό το κάνει βαθιά ανθρώπινο και καθολικά κατανοητό.
Κι αυτή η τελευταία φράση… «σαν να επιστρέφω σε ένα κομμάτι του εαυτού μου που έμεινε εκεί και με περιμένει»… ποίηση. Συγκινητική, εύστοχη, από αυτές τις φράσεις που χαράζοντας.
Μπράβο σου που μοιράζεσαι τέτοια κείμενα. Είναι σαν να θυμόμαστε κι εμείς τις δικές μας «μυστικές πατρίδες».
Σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο, Αλέξανδρε. Η αλήθεια είναι ότι με εξέπληξε η οπτική που το είδες, γιατί τίποτα δεν ήταν επιτηδευμένο, το κείμενο ήταν εντελώς πηγαίο. Σε ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΌλοι έχουμε τα προσωπικά μας καταφύγια. Στον κάθε ένα μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικός ο τόπος, αλλά η ουσία είναι στα συναισθήματα που μάλλον είναι κοινά: γαλήνη, ασφάλεια, επαφή με το παιδί μέσα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναστασία μου, με μετέφερες νοητικά σε ένα πολύ ήσυχο και καταδεκτικό μέρος.
Μου μετέδωσες τα υπέροχα συναισθήματά σου κι αυτό είναι μοναδικό!
Φιλάκια πολλά!
♥
Είναι αλήθεια, ο καθένας μας έχει το δικό του ησυχαστήριο, αλλά το κοινό σημείο είναι η ειρήνη της ψυχής. Όλοι αυτό λαχταράμε, αυτό αποζητούμε. Χαίρομαι πολύ, Αριστέα, που σε "ταξίδεψα" σε ένα τοπίο, αστικό μεν, γεμάτο δέντρα και ηρεμία και γαλήνη δε.
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά!!!
Το καλύτερο καταφύγιο έχεις διαλέξει. Να έχεις πάντοτε την βοήθεια του Αγίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμήν, βοήθεια να είναι για όλο τον κόσμο, Κώστα. Την καλησπέρα μου!
ΔιαγραφήΑυτές οι επιστροφές σε τόπους που έχουν μέσα μας να ποόνε πολλά με την σιωπή τους, νιώσαμε ότι μας έπιασες από το χέρι και μας πήρες μαζί σου Αναστασία μου. Μύρισε εδώ μέσα γαλήνη, νοσταλγία και αγάπη για κάθε μικρό ή μεγάλο εκκλησάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήπου έχουμε μέσα μας και καταφεύγουμε εκεί, σε χαρούμενες και δύσκολες στιγμές.
Πολύ όμορφη και τρυφερή η συμμετοχή σου στο δρώμενο της Κικής.
Να περνάς όμορφα με ότι κάνεις! Χαίρομαι που σε γνώρισα. φιλιααα!
Καλημέρα Σμαραγδένια μου! Χαίρομαι που σε βλέπω εδώ και σε ξαναβρίσκω! Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη που αισθάνομαι ότι ένιωσες κι εσύ αυτό που ήθελα να βγάλω, όπως και ότι νιώθω ότι έχεις κι εσύ ένα γαλήνιο μέρος που μπορείς να καταφεύγεις. Φιλάκια πολλά!!!
Διαγραφή