Ημέρες Απουσίας
30.10.17
Στην
προσπάθειά μου να επιστρέψω σε αυτό εδώ
το μέρος, μετά από αρκετούς μήνες, ίσως θα έπρεπε να απολογηθώ κιόλας για την
απουσία μου, αλλά και να ενημερώσω το ιστολόγιό μου για όλα αυτά που έκανα, για
τα βιβλία που διάβασα και για τις ταινίες που είδα.
Η
αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι μου ήταν πολύ ξεκούραστο, με πολλές βόλτες και
ταξιδάκια σε κοντινά αλλά και μακρινά μέρη. Για αυτά θα μιλήσω όμως πιθανότατα
στο μέλλον. Λίγο ο ήλιος, λίγο η ζέστη, λίγο η θάλασσα… δεν είχα πολλή διάθεση να
καθίσω μπροστά από τον υπολογιστή. Στην πραγματικότητα μάλιστα δε διάβασα και
πολύ, αν και κανείς θα περίμενε το αντίθετο με τόσο ελεύθερο χρόνο που διέθετα.
Αλλά έχουμε πει: Τα βιβλία είναι για να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα! Επομένως,
το «καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά…» ήθελα να ζήσω την παρούσα πραγματικότητα και
όχι να δραπετεύσω από αυτήν στις σελίδες κάποιου βιβλίου. Λογικό; Ίσως ναι,
ίσως και όχι. Παρακάτω παραθέτω τα βιβλία που διάβασα με ένα μικρό σχόλιο για
το καθένα:
- Όχθες και κύματα, της Ευαγγελίας Ευσταθίου. Το βιβλίο αυτό το είχα κερδίσει σε διαγωνισμό, όπως είχα αναφέρει και εδώ. Για να το τελειώσω… ίδρωσα, και όχι μόνο λόγω καύσωνα. Πολύ όμορφος λόγος που κυλούσε αβίαστα και γεννούσε λέξεις, όμως η ιστορία… τραβηγμένη από τα μαλλιά. Τόσο μα τόσο υπερβολική και εξωπραγματική πλοκή, που με πολύ κόπο το έπιανα κάθε φορά για να συνεχίσω την ανάγνωση.
- Μαίρη Πόππινς, της Pamela Lyndon Travers. Το πρώτο βιβλίο της διάσημης Αγγλίδας γκουβερνάντας το είχα διαβάσει πολύ μικρή, γι’ αυτό και είχε έρθει ο καιρός να το ξαναπιάσω και να ζήσω για λίγο αυτή τη μαγεία. Καθόλου περίεργο που η Μαίρη Πόππινς είναι τόσο διάσημη και επιβιώνει μέσα στο χρόνο.
- Τα χρώματα της νύχτας, της Νιόβης Λύρη. Ένα ολιγοσέλιδο διήγημα σε μορφή ebook, το οποίο κυκλοφορεί δωρεάν και ελεύθερα στο διαδίκτυο.
- Το πράσινο ποτάμι, του Νίκου Φάκου. Ένα διήγημα φαντασίας σε μορφή ebook, το οποίο κυκλοφορεί δωρεάν και ελεύθερα στο διαδίκτυο.
- Το αεράκι και η καμινάδα, της Ευρυδίκης Αμανατίδου. Μία τρυφερή ιστορία για τη φιλία, το σεβασμό στο διαφορετικό, αλλά και για το πώς μικρές κινήσεις μπορούν να φέρουν τη χαρά.
- Το κοράκι, του Edgar Allan Poe. Διάσημο αρκετά, για να τολμήσω να πω κάτι περισσότερο.
- Ο μικρός πρίγκιπας, του Antoine de Saint-Exupéry. Νομίζω πως δε χρειάζονται ούτε εδώ συστάσεις, αλλά ούτε και σχόλια… Ο μικρός πρίγκιπας είναι κάτι παραπάνω από ανυπέρβλητο σύμβολο αθωότητας, φιλίας, σεβασμού, και τρυφερότητας.
- Ο πρίγκιπας Ρουμπίνι. Ένα βιβλίο με παραμύθια που έχω στην κατοχή μου από τα παιδικά μου χρόνια, χωρίς όμως να αναφέρεται πουθενά ο συγγραφέας.
- Καλάβρυτα: Μια τραγική χήρα μάνα θυμάται. Ένα ιστορικό, γεμάτο ντοκουμέντα, βιβλίο για τα πολυβασανισμένα Καλάβρυτα του Β’ Παγκοσμίου, την εκτέλεση όλων των ανδρών από 14 ετών και πάνω, και την πυρπόληση της πόλης. Ανατριχιαστικό, απλά. Σε γεμίζει οργή, αλλά συγχρόνως και δεός για τους ανθρώπους που έμειναν πίσω και παρά τις φοβερές απώλειες, όχι μόνο υλικές αλλά κυρίως ανθρώπινες, κατάφεραν να αναβιώσουν την πόλη των Καλαβρύτων και να συνεχίσουν τη ζωή τους με το μαράζι των αδικοσκοτωμένων συγγενών τους.
Αυτά προς το
παρόν. Σε επόμενη ανάρτηση θα καταγράψω τις ταινίες που είδα στο διάστημα αυτό –οι
οποίες είναι σίγουρα περισσότερες από τα βιβλία που διάβασα.
Καλή εβδομάδα!
0 σχόλια