Το κορόιδο - Ζωρζ Φεϋντώ
9.4.17
Το επίκεντρο
των κωμωδιών του Φεϋντώ είναι ο έρωτας, όχι ο αιώνιος έρωτας των ρομαντικών
αλλά η εφήμερη περιπέτεια.
Έτσι λοιπόν
στο «Κορόιδο» ένας άνδρας (Ποντανιάκ) κυνηγάει μια γυναίκα (Μαντλέν). Και οι
δύο είναι παντρεμένοι. Εκείνος μόνιμα άπιστος, εκείνη συστηματικά πιστή στον
άντρα της (Βατλέν). Ένας άλλος (Ρεντιγιόν) αιώνια ερωτευμένος με εκείνη κυνηγά
την ίδια γυναίκα.
Αυτά τα κυνηγητά
αποδεικνύονται στρωμένα με νάρκες που σκάνε κάθε στιγμή και φράζουν το δρόμο προς
το επιθυμητό στόχο: το κρεβάτι.
Ο πιο αθώος απ’
όλους ο σύζυγος που είναι πραγματικά ερωτευμένος με τη γυναίκα του, μπλέκεται
στον ίδιο κυκεώνα γιατί ατάκτησε με μια Σπανιόλα (Μερσέντες). Για να καλύψει το
παραστράτημά του σύρεται κι αυτός σ’ ένα κρεβάτι που θα συναντήσει κουφές
επαρχιώτισσες και ταγματάρχες (Πενσάρ, κυρία Πενσάρ). Τα δε θύματα της απιστίας
(Μαντλέν και κυρία Ποντανιάκ) δεν ξέρουν άλλον τρόπο να εκδικηθούν τους άπιστους
παρά μόνο το κρεβάτι ενός άλλου.
Ο Ρεντιγιόν,
αν και ερωτευμένος με τη Μαντλέν, ζει το εφήμερο με την Αρμαντίν, αλλά και ο
κύριος Σολντινιάκ, σύζυγος της Μερσέντες, έρχεται για μια εφήμερη περιπέτεια με
την Αρμαντίν.
Το ξεμπέρδεμα
όλων αυτών των ιστοριών, καθώς και η κατάληξη, φέρνουν λύτρωση αλλά και γέλια
μέχρι δακρύων.
Από τη θεατρική ομάδα «Περίακτος».
Ζωρζ Φεϋντώ…
Γάλλος
δραματικός συγγραφέας, γιος του μυθιστοριογράφου Ερνέστ Φεϋντώ, γεννήθηκε στις
8 Δεκεμβρίου 1862, στον αριθμό 19 της οδού Κλυσί, στο Παρίσι. Από πολύ μικρός
βρέθηκε μέσα στον κόσμο των γραμμάτων. Με την παρότρυνση του Εζέν Λαμπίς,
διάσημου συγγραφέα έργων του βωντβίλ, έγραφε μονολόγους που τους ερμήνευε ο
ίδιος. Στα είκοσι πέντε του χρόνια, το 1887, γνώρισε την πρώτη μεγάλη του
επιτυχία με το "Ράφτη κυριών". Τα επόμενα χρόνια έγραψε αρκετά έργα
που όμως δεν κατόρθωσαν να πείσουν ούτε το κοινό, ούτε τους κριτικούς.
Τελικά, το
1892, το "Monsieur chasse" γνωρίζει πολύ μεγάλη επιτυχία.
Ακολούθησαν: το "Champignol malgre lui" και "Le systeme
Ribadier", που άνοιξαν το δρόμο σε μια σειρά από κλασικά έργα του βωντβίλ:
"Un fil a la patte" και "L' hotel libre echange" το 1894,
"Η κυρία του Μαξίμ" το 1899, ο θρίαμβος της οποίας επέτρεψε στον
Φεντώ να ασχοληθεί δυο χρόνια με τη ζωγραφική, τρεις περίφημους πίνακες της
εποχής αυτής χαρίζει αργότερα στη γυναίκα του γιου του Ζακ, "Η Δούκισσα
των Φολί-Μπερζέρ" το 1902, "Ψύλλοι στ' αφτιά" το 1907 και
"Το νου σου στην Αμέλια" το 1908.
Ο Φεϋντώ κρατάει
τις αποστάσεις του από το βωντβίλ για να συνθέσει συζυγικές φάρσες, όπου το
κωμικό είναι ανελέητο και σπαραξικάρδιο. Ο Ζώρζ Φεϋντώ ανανεώνει το είδος του
βωντβίλ με μια πιο βαθιά σπουδή των χαρακτήρων, καυτηριάζει κυρίως τη
μετριότητα της αστικής τάξης την οποία γελοιοποιεί. Ας αναφέρουμε τα: "La mere de madame"το 1908, "On purge Bebe" το 1910 και "Ne te promera pas toute nue" το 1911.
Το κωμικό στα
έργα του Φεϋντώ, δεν αποκλείει και κάποια αλήθεια. Μέσα σ' αυτήν την αλήθεια η
αστική τάξη του τέλους του 19ου αιώνα αναγνωρίζει τον εαυτό της, αναγνωρίζει
τις φαντασιώσεις της και τους ανικανοποίητους πόθους της. Και το ότι η τιμή
σχεδόν πάντα σώζεται, είναι φανερό πως οφείλεται στη θεατρική σύμβαση.
Το καλοκαίρι
του 1919, ο Φεϋντώ παθαίνει τις πρώτες ψυχολογικές κρίσεις που οφείλονται στη
σύφιλη από την οποία είχε προσβληθεί κάποια χρόνια νωρίτερα. Παρόλη τη φροντίδα
του δόκτορα Sicard, διάσημου νευρολόγου της εποχής, τον Οκτώβρη του ίδιου
χρόνου οι γιοι του Ζακ και Μισέλ τον εγκατέστησαν σε ψυχιατρική κλινική, όπου
πέθανε το 1921, στα 58 του χρόνια.
0 σχόλια